Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Henryk Wach po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia "P." Spółka jawna w R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. z dnia 11 września 2013 r., sygn. akt III SA/Łd 839/13 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi "P." Spółka jawna w R. na postanowienie Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania w sprawie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. postanowieniem z dnia 11 września 2013 r. po rozpoznaniu wniosku "P." Spółka jawna w R. odmówił wstrzymania wykonania postanowienia Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2013 r. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w Ł. z dnia [...] lutego 2013 r. nakładającą na Spółkę karę pieniężną w wysokości 9.000 zł.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że Spółka nie uzasadniła dlaczego w jej ocenie w przypadku wykonania zaskarżonego postanowienia zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.). W ocenie Sądu postanowienie o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania nie jest aktem, który kwalifikuje się do dobrowolnego lub przymusowego wykonania, stąd też nie może być objęty procedurą wstrzymania wykonania.
W zażaleniu na powyższe postanowienie Spółka zarzuciła naruszenie art. 61 § 3 p.p.s.a. i wniosła o uchylenie postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo spowodowania znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Należy podkreślić, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji zarówno w całości, jak i w części stanowi odstępstwo od wyrażonej w art. 61 § 1 p.p.s.a. zasady, że wniesienie skargi nie wstrzymuje jej wykonania. Sąd może jednak na wniosek stron postępowania sądowoadministracyjnego wydać postanowienie w tej kwestii, zwłaszcza, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Powołane przesłanki mogą zaistnieć łącznie lub oddzielnie. Nadto rozstrzygnięcie w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie jest uzależnione od zasadności samej skargi, a rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania podejmowane jest na wstępnym etapie postępowania, gdy brak jest podstaw do wyrokowania o zasadności skargi.
Sąd wydając orzeczenie w omawianym przedmiocie, powinien swoje rozstrzygnięcie oprzeć zarówno o ocenę wniosku skarżącej, jak i materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, w aspekcie wystąpienia bądź też nie przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu.
Przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej, w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a., mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie przymusu państwowego (egzekucji) do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie. Nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania. Wykonaniu podlegać mogą jedynie akty administracyjne, z którymi wiąże się dla strony obowiązek określonego działania, zaniechania lub nakaz znoszenia zachowania innych podmiotów (por. Z, Kmieciak, glosa do postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 stycznia 1997 r., sygn. akt SA/Rz 1382/96, opubl. OSP 1998/3/54).
Wstrzymanie wykonania dotyczy sytuacji, gdy zaskarżony akt wywołuje skutki materialnoprawne. Skutków takich nie wywołuje postanowienie o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. Ponadto należy wskazać, że zgodnie z przyjętym orzecznictwem wszelkie akty administracyjne odmowne nie kwalifikują się do wykonania.
A zatem, skoro zaskarżone postanowienie Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2013 r. nie nadaje się do wykonania, instytucja wstrzymania przewidziana w art. 61 § 3 p.p.s.a. nie może znaleźć zastosowania.
Należy również podkreślić, że celem instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu jest jedynie tymczasowe ukształtowanie stosunków do czasu rozpoznania skargi przez sąd administracyjny, a nie ocena legalności tego aktu, czy dokonywanie ustaleń faktycznych.
Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.