Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Czarnik po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia F G C Spółki z o.o. z siedzibą w O M na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W z dnia 24 września 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 1692/15 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi F G C S z o.o. z siedzibą w O M na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry postanawia oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 24 września 2015 r. o sygn. akt V SA/Wa 1692/15 (wydanym po wniesieniu sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego z dnia 9 lipca 2015 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w W odmówił F G C Spółce z o.o. z siedzibą w O M przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi tej spółki na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W z dnia [...] stycznia 2015 r. w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry.
Zdaniem Sądu pierwszej instancji, skarżąca spółka nie wykazała, że spełnia - określone w art. 246 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej zwanej "p.p.s.a.") - przesłanki warunkujące przyznanie jej prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Sąd wskazał, że strona w 2014 r. uzyskała przychód w wysokości 1 688 950,20 zł oraz poniosła koszty podatkowe w wysokości 1 745 404,46 zł. Wykazana strata podatkowa nie miała - w ocenie Sądu - znaczenia dla kwestii przyznania prawa pomocy, bowiem strata powstaje wskutek nadwyżki kosztów uzyskania nad przychodem, a to skutkuje jedynie brakiem dochodu do opodatkowania i nie świadczy o braku środków finansowych. Sąd wskazał również, że według informacji dodatkowej do sprawozdania finansowego za 2014 r. spółka utworzyła rezerwę na koszty w wysokości 25 590,89 zł. Spółka w pierwszym kwartale 2015 r. kontynuowała prowadzenie działalności gospodarczej, a z deklaracji VAT-7K za ten okres wynika, iż dokonywała transakcji handlowych (sprzedaż na poziomie 679 992 zł). Ponadto w rachunku zysków i strat sporządzonym na dzień 30 kwietnia 2015 r. spółka wykazała zysk w wysokości 91 406,56 zł, uzyskując przychody netto w kwocie 867 268,28 zł. Sąd zauważył też, że skarżąca - pomimo wykazywanych trudności - obraca nadal środkami wielokrotnie przewyższającymi wysokość kosztów postępowania, co wynika z przedstawionych wyciągów z rachunków bankowych. Przedłożone dokumenty świadczą o prowadzeniu przez skarżącą spółkę działalności na duża skalę, z której uzyskiwane są znaczne przychody. Odnosząc się do zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego wkładu oszczędnościowego (zawiadomienie z dnia 17 czerwca 2015 r.), Sąd wskazał, że strona reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika mogła wnieść skargę na czynność egzekucyjną.
Sąd zwrócił uwagę na przedmiot działalności spółki określony w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, stwierdzając, że trudno uznać, że aktualnie spółka nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Ponadto działalność spółki nie została zawieszona, spółka nie znajduje się w fazie upadłości czy też likwidacji. Zdaniem Sądu, przedsiębiorstwo, które nie wykazało, że utraciło płynność finansową i nadal funkcjonuje w obrocie gospodarczym, nawet mimo trudności finansowych powinno partycypować w kosztach postępowania sądowego. Skoro spółka osiąga przychody, to jest kwestią wyboru, czy przeznaczy uzyskane środki na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, czy na pokrycie kosztów sądowych. Sąd zaznaczył przy tym, że nakładom na działalność gospodarczą nie można przypisywać pierwszeństwa przed kosztami sądowymi.