Instytucja prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, która ma gwarantować możliwość realizacji prawa do sądu, stanowi odstępstwo od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez strony. W związku z tym, że w przypadku przyznania prawa pomocy koszty postępowania sądowego pokrywane są z budżetu państwa, korzystanie z tej instytucji powinno mieć miejsce jedynie w wypadkach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, gdy wnioskodawca rzeczywiście nie posiada żadnych lub wystarczających możliwości sfinansowania kosztów postępowania, a przez to nie może zrealizować przysługującego mu prawa do sądu.
W myśl przepisu art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a. osobie prawnej, a także innej jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, prawo pomocy może być przyznane w zakresie częściowym, gdy wykaże, że ma dostatecznych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania. Z treści tego przepisu wynika wprost, że ciężar dowodu co do wykazania okoliczności uzasadniających przyznanie prawa pomocy spoczywa na stronie składającej wniosek o przyznanie tego prawa.
Strona występująca na drogę postępowania sądowego winna mieć świadomość obowiązku ponoszenia kosztów tego postępowania i wnosząc o zwolnienie z tego obowiązku uprawdopodobnić w sposób wiarygodny i rzetelny, że zachodzą przesłanki do uwzględnienia wniosku. Jedynym kryterium oceny wniosku o przyznanie prawa pomocy jest bowiem kryterium finansowe.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, ocena wniosku o przyznanie prawa pomocy przeprowadzona przez Sąd I instancji została dokonana prawidłowo. Sąd, dysponując jedynie niepełnymi informacjami na temat sytuacji finansowej spółki, nie miał podstaw uznać, że spełniona została przesłanka umożliwiająca przyznanie prawa pomocy. WSA poza oświadczeniami skarżącej nie dysponował żadnymi danymi źródłowymi pozwalającymi na pełną ocenę sytuacji materialnej spółki. Zatem zgodzić się należy z Sądem I instancji, że z przedstawionych przez stronę we wniosku okoliczności nie wynikało spełnienie przez skarżącą spółkę okoliczności warunkujących przyznanie jej prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. W szczególności zasadnie Sąd ten zwrócił uwagę, że przy podnoszonym przez spółkę braku kont bankowych i "pustej kasie" spółka opłaca należności wobec ZUS i Urzędu Skarbowego oraz usługi telekomunikacyjne u operatora telefonii komórkowej, co wskazuje na istnienie innego źródła zasilającego fundusze spółki.
Z tych wszystkich względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji