Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Małgorzata Rysz po rozpoznaniu w dniu 17 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia F. H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 sierpnia 2017 r. sygn. akt V SA/Wa 303/17 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji w sprawie ze skargi F. H. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu "Ułatwiania startu młodym rolnikom" postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 3 sierpnia 2017 r. (sygn. akt V SA/Wa 303/17) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA), działając na podstawie art. 61 § 3 i 5 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), odmówił F. H. (dalej: skarżący) wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] grudnia 2016 r. (nr [...]) oraz poprzedzającej ją decyzji Dyrektora Zachodniopomorskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] sierpnia 2016 r. (nr [...]), którą ustalono skarżącemu kwotę nienależnie pobranych płatności z tytułu "Ułatwiania startu młodym rolnikom" w wysokości 75 000 zł.
WSA wskazał, że skarżący zawarł w skardze wniosek o wstrzymanie wykonania wydanych w sprawie decyzji administracyjnych. Skarżący stwierdził, że zwrot dotacji będzie wiązał się z powstaniem szkody oraz trudnych do odwrócenia skutków, tj. koniecznością sprzedaży gruntów wchodzących w skład prowadzonego przez niego gospodarstwa.
Zdaniem WSA, skarżący nie wykazał, że wykonanie zaskarżonej decyzji mogłoby wyrządzić znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki, lecz ograniczył się jedynie do twierdzeń o potencjalnym wpływie wykonania zaskarżonej decyzji na kondycję prowadzonej przez niego działalności rolniczej. WSA stwierdził, że skarżący nie przedstawił konkretnych danych obrazujących aktualną sytuację finansową gospodarstwa, ani nie przedłożył żadnych dokumentów, które uprawdopodabniałyby podnoszone we wniosku okoliczności. WSA podkreślił, że ocena skutków, jakie wywoła zapłata należności pieniężnej nie może być przeprowadzona w oderwaniu od informacji o aktualnej kondycji finansowej skarżącego.
WSA zwrócił również uwagę, że zobowiązanie do zwrotu kwoty nienależnie pobranych płatności nie wywołuje stanu, który byłby nieodwracalny, skoro chodzi o świadczenie pieniężne, którego spełnienie z natury rzeczy jest odwracalne. W razie ewentualnego uwzględnienia skargi istnieje bowiem możliwość zwrotu skarżącemu kwoty pieniężnej orzeczonej w zaskarżonej decyzji.
Skarżący złożył zażalenie na postanowienie WSA, zaskarżając je w całości. Wniósł o uchylenie tego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zarzucił naruszenie art. 61 § 3 p.p.s.a.
W uzasadnieniu skarżący stwierdził w szczególności, że konieczność zwrotu przekazanych środków będzie skutkować sprzedażą gruntów wchodzących w skład gospodarstwa, co spowoduje znaczne trudności w prowadzeniu gospodarstwa, a dodatkowo uniemożliwi otrzymywanie z tego tytułu dopłat. Powołując się na orzecznictwo, skarżący stwierdził, że ocena przesłanek wstrzymania powinna być dokonana z uwzględnieniem nie tylko argumentów podniesionych we wniosku, ale i całokształtu okoliczności sprawy. W związku z tym, w przypadku powzięcia wątpliwości co do wskazanych przez skarżącego okoliczności WSA powinien w pierwszej kolejności wezwać skarżącego do złożenia określonych wyjaśnień bądź dowodów na poparcie swoich twierdzeń. W ocenie skarżącego, również z całokształtu okoliczności sprawy wynika, że skarżący przeznaczył otrzymane dofinansowanie na zakup środków niezbędnych do prowadzenia gospodarstwa.