Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia H. Spółki z o.o. w O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 8 grudnia 2018 r., sygn. akt VI SA/Wa 54/18 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi H. Spółki z o.o. w O. na bezczynność Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w sprawie nałożenia kary pieniężnej za niewywiązanie się z obowiązku przekazania informacji postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 8 grudnia 2018 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odmówił H. Spółce z o.o. w O. przyznania prawa pomocy obejmującego zwolnienie z kosztów sądowych w sprawie ze skargi spółki na bezczynność Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w sprawie nałożenia kary pieniężnej za niewywiązanie się z obowiązku przekazania informacji.
W motywach postanowienia Sąd I instancji wskazał, że spółka wraz ze skargą wniosła o zwolnienie jej z kosztów sądowych.
Przywołując treść przepisów art. 243 § 1, art. 246 i art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm., dalej: p.p.s.a.), Sąd stwierdził, że w sprawie zachodziła przesłanka oczywistej bezzasadności skargi z uwagi na niewyczerpanie przez stronę środków zaskarżenia.
Skarżąca nie wnosząc ponaglenia w sprawie administracyjnej - postępowania toczącego się przed Prezesem UKE, nie wyczerpała przysługujących jej środków zaskarżenia, a tym samym nie spełniła jednego z niezbędnych warunków do wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, co uniemożliwiało nadanie skardze dalszego biegu.
W ocenie Sądu I instancji z okoliczności tej wynikała oczywista bezzasadność skargi, która uzasadniała odmowę przyznania prawa pomocy stosownie do art. 247 p.p.s.a.
H. Spółce z o.o. w O. wniosła zażalenie na opisane postanowienie Sądu I instancji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie znajduje usprawiedliwionych podstaw.
Podstawą odmowy udzielenia przez Sąd I instancji prawa pomocy stronie wnoszącej skargę na bezczynność Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w sprawie nałożenia kary pieniężnej za niewywiązanie się z obowiązku przekazania informacji, był przepis art. 247 p.p.s.a., który stanowi, że prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny stosując przywołany przepis stwierdził bowiem, że w sprawie zachodziła oczywista bezzasadność wniesionej skargi wobec niewyczerpania przez spółkę drogi zaskarżenia w toku sprawy administracyjnej, której mowa w art. 53 § 2b p.p.s.a., a która warunkuje wniesienie do sądu administracyjnego skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania.
Ocenę tą Naczelny Sąd Administracyjny podziela, uznając, że w istocie w sprawie brak było podstaw uwarunkowanych powołanymi przepisami do wniesienia skargi na bezczynność Prezesa UKE, wobec czego zaistniała przesłanka, o której mowa w art. 247 p.p.s.a., obligująca do odmowy przyznania wnioskodawcy (stronie) prawa pomocy jako uprawnienia nieprzysługującego.
Przywołany przepis art. 53 § 2b p.p.s.a., stanowi, że skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania można wnieść do sądu w każdym czasie po wniesieniu ponaglenia do właściwego organu.
Jak zasadnie wskazał Sąd I instancji, instytucja ponaglenia, została wprowadzona do Kodeksu postępowania administracyjnego oraz do ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi- z dniem 1 czerwca 2017 r. przepisami ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z 2017 r. poz. 935). W przypadku skarg na bezczynność organu od dnia 1 czerwca 2017 r., wyczerpanie środków zaskarżenia następuje poprzez wniesienie przez stronę ponaglenia przewidzianego w art. 37 § 1 pkt 1 k.p.a. Zgodnie z tym przepisem stronie przysługuje prawo do wniesienia ponaglenia jeżeli: nie załatwiono sprawy w terminie określonym w art. 35 lub przepisach szczególnych ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 § 1 (bezczynność) lub gdy postępowanie jest prowadzone dłużej niż jest to niezbędne do załatwienia sprawy (przewlekłość).
Analiza akt administracyjnych sprawy, nadesłanych przez organ wraz z odpowiedzią na skargę, wskazuje, że strona nie złożyła w toku postępowania administracyjnego ponaglenia, o którym mowa w przywołanej regulacji kodeksu postępowania administracyjnego. Oznaczało to, że nie został spełniony warunek określony w art. 53 § 2b p.p.s.a., co w konsekwencji czyniło wniesioną przez spółkę skargę w przedmiocie bezczynności bezzasadną (niedopuszczalną) z uwagi na jej przedwczesność wynikającą z niewyczerpania przysługujących stronie postępowania administracyjnego środków prawnych zmierzających do jak najszybszego załatwienia sprawy.
Reasumując, trafnie stwierdzona niedopuszczalność skargi wniesionej przez spółkę H., skutkowała zasadną odmową przyznania stronie prawa pomocy z uwagi na dyspozycję art. 247 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, w oparciu o art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.