Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Jagielska po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 16 września 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 2482/15 w zakresie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w części dotyczącej zwrotu dofinansowania ze środków z budżetu Unii Europejskiej postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 16 września 2015 r. o sygn. akt V SA/Wa 2482/15, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a. odmówił A. K. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju (dalej: Minister) z dnia [...] marca 2015 r. uchylającej decyzję Marszałka Województwa [...] z dnia [...] grudnia 2014 r. w części dotyczącej zwrotu dofinansowania ze środków z budżetu Unii Europejskiej w kwocie 518 zł wraz z odsetkami liczonymi jak dla zaległości podatkowych i w tym zakresie umarzającej postępowanie I instancji, a w pozostałym zakresie utrzymującej ją w mocy.
Wyjaśniając motywy podjętego rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika A. K., w skardze na wskazaną wyżej decyzję wniosła o wstrzymanie jej wykonania. Wnioskodawczyni argumentowała, że decyzję wydano w przedmiocie zwrotu środków dofinansowania (9 946,75 zł wraz z odsetkami) i jej wykonanie może spowodować zagrożenie dla prowadzenia bieżącej działalności oświatowej (przedszkola), czyli znaczną szkodę oraz trudne do odwrócenia skutki. Do wniosku załączono bilans sporządzony na dzień 31.03.2015 r. oraz rachunek zysków i strat za okres 1 stycznia - 31 marca 2015 r.
Oceniając wniosek odmownie Sąd uznał, że skarżąca w istocie nie uzasadniła wniosku o udzielenie ochrony tymczasowej, ponieważ nie podała żadnych okoliczności wskazujących na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Niemniej jednak Sąd odniósł się do załączonych do wniosku dokumentów i stwierdził, że nie uzasadniają twierdzenia, jakoby wykonanie decyzji mogłoby zagrozić działalności oświatowej prowadzonej przez skarżącą. WSA zwrócił uwagę, że na dzień 31 marca 2015 r. zysk przedsiębiorstwa skarżącej wyniósł 22.118,05 zł, co stanowi prawie połowę rocznego zysku osiągniętego w 2014 r., a to z kolei oznacza, że zysk ten może być przeznaczony na zwrot dofinansowania. Poza tym WSA podkreślił, że nałożony decyzją obowiązek zwrotu dofinansowania ma charakter pieniężny, a z natury rzeczy spełnienie świadczenia pieniężnego jest odwracalne. Z wymienionych powodów brak było przesłanek przemawiających za wstrzymaniem wykonania decyzji.
W zażaleniu wniesionym do Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) A. K. domagała się uchylenia postanowienia Sądu z dnia 16 września 2015 r. i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, zarzucając naruszenie art. 61 § 3 p.p.s.a. poprzez błędną wykładnię i uznanie przez Sąd, że uzasadnienie wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania decyzji Ministra w sposób niedostateczny wykazuje możliwość poniesienia przez nią szkody, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia.
Uzasadniając zażalenie skarżąca podała konkretne okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji. Stwierdziła, że wykonanie decyzji może spowodować zamknięcie prowadzonej działalności lub znaczące jej ograniczenie. Zamknięcie przedszkola wywoła trudne do odwrócenia skutki w postaci utraty pracy przez skarżącą i sześciu zatrudnionych pracowników, którzy stracą źródło utrzymania oraz utraty przez rodziców dzieci uczęszczających do przedszkola (33 dzieci) opieki dla tych dzieci, więc likwidacja przedszkola będzie pośrednio oznaczała również rezygnację z pracy rodziców dzieci obecnie do niego uczęszczających. Ponadto wobec skarżącej wydano łącznie trzy decyzje zwrotowe, wszystkie zaskarżone do Sądu, opiewające na łączną kwotę 27 335,18 zł. Uiszczenie tej kwoty spowoduje utratę środków pieniężnych na dalsze finansowanie przedszkola, a w konsekwencji likwidację placówki, niebędącej działalnością gospodarczą nastawioną na osiąganie zysków. Ponadto otrzymywane przez skarżącą czesne od rodziców dzieci jest przeznaczane na bieżące utrzymanie przedszkola, w tym na wyżywienie dzieci i nie pozwala na spłatę należności określonej decyzją Ministra.