Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Kręcisz po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia J. K. i W. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 16 września 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1136/15 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi J. K. i W. K. na upomnienie Burmistrza A. z dnia 25 [...] 2015 r. nr [...] w przedmiocie wezwania do uiszczenia opłaty za gospodarowanie odpadami postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. K. i W. K. na upomnienie Burmistrza A. z dnia 25 [...] 2015 r. nr [...] w przedmiocie wezwania do uiszczenia opłaty za gospodarowanie odpadami.
Pismem z dnia 10 [...] 2015 r. J. K. i W. K. (dalej: skarżący) wystąpili do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ze skargą na upomnienie Burmistrza A. z dnia 25 [...] 2015 r. w przedmiocie wezwania do uiszczenia opłaty za gospodarowanie odpadami. Jednocześnie skarżący złożyli wniosek o przyznanie im prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił wniosek Skarżących wskazując na oczywistą bezzasadność skargi, podając jako podstawę orzeczenia art. 247 p.p.s.a. Sąd wskazał, że przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest akt organu gminy, stanowiący upomnienie wzywające skarżących do uiszczenia opłaty za gospodarowanie odpadami. Tymczasem zgodnie z art. 3 § 2 pkt 3 i 4 p.p.s.a., skarga do sądu administracyjnego przysługuje na postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, jak również na inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Upomnienie nie jest postanowieniem, nie jest ono wydane w postępowaniu egzekucyjnym, a jedynie przed jego wszczęciem i ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, nie stanowi, że przysługuje na nie zażalenie. Upomnienie ma na celu jedynie przypomnienie, nie stwierdza ono, nie potwierdza lub nie odmawia stwierdzenia lub potwierdzenia określonych uprawnień lub obowiązków i tym samym nie podlega kontroli sądów administracyjnych. Tym samym, wskazał Sąd I instancji, skarga na upomnienie nie należy do właściwości sądów administracyjnych ani na podstawie art. 3 § 2 pkt 3 ani pkt 4 p.p.s.a.
Na powyższe postanowienie zażalenie wnieśli Skarżący podnosząc, że zażalenie to powinno zostać napisane przez prawnika, gdyż Skarżący są osobami niepełnosprawnymi - w wieku 77 lat. Ponadto Skarżących nie stać na profesjonalistę. Do wniosku Skarżący załączyli oświadczenie majątkowe, dokumentację lekarską oraz wyciąg z rachunku bankowego za okres 21 [...] 2015 r. - 20 [...] 2015 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 243 § 1 pkt 1 zd. 1 p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednakże, zgodnie z art. 247 p.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
Rozpoznając zażalenie Skarżących w pierwszej kolejności należy wskazać, że podstawą odmowy przyznania prawa pomocy była oczywista bezzasadność wniesionej skargi.
O oczywistej bezzasadności skargi z art. 247 p.p.s.a. można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego. Oznacza, to że zastosowanie powołanego przepisu jest dopuszczalne wówczas, gdy stan faktyczny i prawny danej sprawy nie budzi najmniejszych wątpliwości, co do braku szans na uwzględnienie skargi. W szczególności dotyczy to sytuacji, w której skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 p.p.s.a. (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2010, str. 573).