Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Kisielewicz po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia W. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 10 grudnia 2015 r., sygn. akt V SA/Wa 2861/14 odrzucające skargę kasacyjną W. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 8 kwietnia 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 2861/14 w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności przypadających agencjom płatniczym w ramach Wspólnej Polityki Rolnej postanawia: oddalić zażalenie.
Wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2015 r., sygn. akt V SA/Wa 2861/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę W. K. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności przypadających agencjom płatniczym w ramach Wspólnej Polityki Rolnej.
Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącej w dniu 11 maja 2015 r. Następnie w dniu 9 czerwca 2015 r. skarżąca złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata.
Postanowieniem z dnia 14 lipca 2015 r. referendarz sądowy WSA w W. przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata.
Pismem Okręgowej Rady Adwokackiej w W. z dnia 11 września 2015 r. wyznaczony przez ORA w W. adwokat został zawiadomiony o wyznaczeniu go w sprawie pełnomocnikiem z urzędu.
W dniu 14 października 2015 r. ustanowiony dla W. K. pełnomocnik z urzędu wniósł skargę kasacyjną od wyroku z dnia 8 kwietnia 2015 r. W skardze kasacyjnej nie został zawarty wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
Wojewódzki Sad Administracyjny w W. zaskarżonym postanowieniem z dnia 10 grudnia 2015 r. odrzucił skargę kasacyjną.
W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Sąd I instancji stwierdził, że zgodnie z art. 177 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - powoływanej dalej jako p.p.s.a.), skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.
Zdaniem Sądu I instancji, w rozpoznawanej sprawie warunek ten nie został przez skarżącą spełniony. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącej w dniu 11 maja 2015 r., a zatem 30 dniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął w dniu 10 czerwca 2015 r. Natomiast wraz ze skargą kasacyjną nie został złożony wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia, stąd nie było możliwe uwzględnienie przez sąd okresu ustanawiania pełnomocnika z urzędu.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła W. K., zarzucając mu naruszenie art. 177 § 3 p.p.s.a poprzez jego niezastosowanie i odrzucenie skargi kasacyjnej, podczas gdy termin do wniesienia skargi kasacyjnej dla adwokata ustanowionego w ramach prawa pomocy biegnie od dnia zawiadomienia pełnomocnika o jego wyznaczeniu, zatem pełnomocnik wniósł skargę w ustawowym terminie oraz naruszenie art. 178 p.p.s.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i odrzucenie skargi kasacyjnej, pomimo że została ona wniesiona w ustawowym terminie 30 dni od dnia zawiadomienia pełnomocnika z urzędu o jego wyznaczeniu.
W uzasadnieniu zażalenia skarżąca podniosła, że zgodnie z treścią art. 177 § 3 p.p.s.a w razie ustanowienia w ramach prawa pomocy adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego po wydaniu orzeczenia, na wniosek złożony przez stronę, której doręcza się odpis orzeczenia z uzasadnieniem sporządzonym z urzędu, albo przez stronę, które zgłosiła wniosek o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia, termin do wniesienia skargi kasacyjnej biegnie od dnia zawiadomienia pełnomocnika o jego wyznaczeniu, jednak nie wcześniej niż od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. W rozpoznawanej sprawie skarga kasacyjna została wniesiona przed upływem 30-dniowego terminu od dnia zawiadomienia o wyznaczeniu pełnomocnika z urzędu. Brak było zatem podstaw do odrzucenia skargi kasacyjnej.