Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Zabłocka po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A Sp. z o.o. w L. (poprzednio B Sp. z o.o. w L.) na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 września 2018 r. sygn. akt VI SA/Wa 1447/18 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi B Sp. z o.o. w L. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rejestracji używanych odbiorników i ustalenia opłaty za używanie niezarejestrowanych odbiorników telewizyjnych postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 11 września 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.2018.1302 j.t.), dalej: p.p.s.a. odmówił A Sp. z o.o. w L. (poprzednio B Sp. z o.o. w L.) wstrzymania wykonania decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2018 r. w przedmiocie ustalenia opłaty za używanie niezarejestrowanych odbiorników telewizyjnych.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że skarżąca jest zobowiązanya uprawdopodobnić, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia mu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W tym celu powinien powołać konkretne okoliczności faktyczne przemawiające za wstrzymaniem wykonania decyzji oraz przedstawić dokumenty uprawdopodabniające te okoliczności. Skarżąca tego nie uczyniła.
Powyższe postanowienie Spółka zaskarżyła w całości, wnosząc zmianę zaskarżonego postanowienia i wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego postępowania według norm przepisanych.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła naruszenie art. 61 § 3 p.p.s.a. poprzez odmowę wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji pomimo istnienia okoliczności uzasadniających uwzględnienie wniosku w postaci niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, które to naruszenie miało wpływ na treść zaskarżonego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd, przed którym toczy się postępowanie kontrolujące akt lub czynność organu administracji publicznej jest uprawniony do uwzględnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu w całości lub w części, jeżeli w stosunku do strony - wnioskodawcy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Warunkiem zastosowania w stosunku do wnioskodawcy ochrony tymczasowej wynikającej z powołanego przepisu jest wykazanie przez stronę, że w związku z wykonaniem decyzji lub aktu administracji publicznej zachodzić będzie niebezpieczeństwo wyrządzenia jej znacznej szkody bądź jej wykonanie spowoduje trudne do odwrócenia skutki. Nie ulega wątpliwości, że w omawianym przepisie chodzi o skutki o charakterze potencjalnym. Nie jest wymagane, żeby one rzeczywiście wystąpiły. Ponadto, skoro sąd orzeka o wstrzymaniu aktu lub czynności na wniosek skarżącego, to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek uzasadnienia wniosku, tak aby przekonać sąd do zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. Dla wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest wystarczające samo stwierdzenie strony. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności, a twierdzenia wnioskodawcy powinny zostać poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi sytuacji finansowej oraz majątkowej strony (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 9 września 2010 r., sygn. I OZ 671/10 i z dnia 5 grudnia 2012 r. sygn. akt II FZ 988/12). Nieodpowiednie uzasadnienie wniosku o udzielenie ochrony tymczasowej uniemożliwia bowiem jego merytoryczną ocenę. (vide J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. 4, Warszawa 2010, s. 206).
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż Spółka nie wykazała, że decyzja Ministra Infrastruktury w razie jej wykonania spowodowałaby skutki o jakich mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., bowiem nie przedstawiła żadnej dokumentacji na poparcie swoich twierdzeń.
Rolą sądu nie jest poszukiwanie dowodów na poparcie twierdzeń wnioskodawcy, gdyż to na nim spoczywa obowiązek szczególnie wnikliwego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, tak, aby przekonać Sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 61 § 3 w zw. z art. 197 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.