Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Kręcisz po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości M. [...] w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2017 r. sygn. akt VI SA/Wa 1633/17 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości M. [...] w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 27 września 2017 r., sygn. akt VI SA/Wa 1633/17 odmówił Wspólnocie Mieszkaniowej N. w W. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (SKO) w Warszawie z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w dniu 27 czerwca 2017 r. skarżąca wniosła do WSA w Warszawie skargę na ww. decyzję SKO w Warszawie z dnia [...] maja 2017 r. Jak wynika ze znajdującego się w aktach administracyjnych zwrotnego potwierdzenia odbioru, zaskarżona decyzja została doręczona skarżącej w dniu 25 maja 2017 r. W decyzji zawarto prawidłowe pouczenie o terminie i sposobie jej zaskarżenia. Postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2017 r., sygn. akt VI SA/Wa 1633/17 WSA w Warszawie odrzucił skargę, z uwagi na wniesienie jej po terminie. Pismem z dnia 14 września 2017 r. skarżąca złożyła do Sądu wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi podając, że o uchybieniu terminu do wniesienia skargi dowiedziała się z postanowienia tutejszego Sądu, w którym wskazano, że zaskarżona decyzja SKO została doręczona stronie skarżącej w dniu 25 maja 2017 r. Osoba, która odebrała decyzję poinformowała skarżącą, że miało to miejsce w dniu 26 maja 2017 r. W dniu wniesienia skargi skarżąca była zatem w błędzie odnośnie daty, w której upływał termin na wniesienie skargi. Tym samym skarga nie została złożona w terminie z przyczyn od niej niezależnych i wniosek o przywrócenie terminu jest zasadny. Do wniosku strona dołączyła oświadczenie osoby, która odebrała zaskarżoną decyzję, z którego wynikało, że miało to miejsce w dniu 26 maja 2017 r.
Sąd I instancji odmawiając przywrócenia terminu na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, zwanej dalej: p.p.s.a.), stwierdził, że skarżąca nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu. Dołączone do wniosku oświadczenie, z którego wynika, że decyzja została odebrana w dniu 26 maja 2017 r. nie może być, zdaniem Sądu uznane za wiarygodne, skoro ze zwrotnego potwierdzenia odbioru zaskarżonej decyzji wprost wynika, że została ona odebrana w dniu 25 maja 2017 r., a z dołączonych dokumentów nie wynika, żeby fakt ten był kwestionowany poprzez np. złożenie reklamacji. Za okoliczność uzasadniającą przywrócenie terminu do wniesienia skargi Sąd nie uznał faktu, że skarżąca nie brała w danej czynności bezpośredniego udziału, lecz jej wykonanie powierzyła zatrudnionemu przez siebie pracownikowi. Skarżąca, jako profesjonalny uczestnik obrotu prawnego jest obowiązana do zachowania należytej staranności w prowadzeniu spraw wynikających z jej działalności. Błędne przekonanie co do faktycznej daty odbioru przesyłki nie powoduje, że zaszła przeszkoda nie do przezwyciężenia we wniesieniu skargi w terminie, a w konsekwencji, że spełniona została przesłanka braku winy, o której mowa w art. 86 § 1 p.p.s.a. Pojęcie winy obejmuje swym zakresem nie tylko działania bądź zaniechania skarżącej, a także działania osób trzecich upoważnionych przez nią do dokonywania poszczególnych czynności, włącznie z czynnościami o charakterze czysto technicznym, zwłaszcza, że te czynności często wywierają skutki w sferze prawnej. Niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw determinuje niezasadność wniosku o przywrócenie terminu, bowiem przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeśli strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.