Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Przewodniczący: sędzia NSA Maria Myślińska po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia "F." S.A. z siedzibą w Ł. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 23 listopada 2012 r. sygn. akt VI SA/Wa 2042/11 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia w sprawie ze skarg "F." S.A. z siedzibą w Ł. na decyzje Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] i nr [...] w przedmiocie nakazu wycofania z obrotu wyrobu budowlanego oraz zakazu dalszego przekazywania przez sprzedawcę wyrobu budowlanego postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 23 listopada 2012 r., sygn. akt VI SA/Wa 2042/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odmówił "F." S.A. z siedzibą w Ł. przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie tego Sądu z dnia 4 października 2012 r., sygn. akt VI SA/Wa 2042/11, odrzucające skargę kasacyjną.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że postanowienie z dnia 4 października 2012 r. zostało doręczone profesjonalnemu pełnomocnikowi strony skarżącej w dniu 23 października 2012 r., a zatem nadanie w dniu 6 listopada 2012 r. zażalenia na to orzeczenie nastąpiło po terminie, który upłynął z dniem 30 października 2012 r. Ze złożonego wraz z zażaleniem wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia tegoż zażalenia pełnomocnik skarżącej (radca prawny) wskazał, że od 1 do 29 października 2012 r. był na zwolnieniu lekarskim z powodu choroby, a korespondencja została odebrana z uwagi na fakt, iż pełnomocnik prowadzi kancelarię w miejscu swojego pobytu, a tym samym będąc na zwolnieniu lekarskim przebywał w miejscu doręczania korespondencji. Jako uprawdopodobnienie tych oświadczeń pełnomocnik strony skarżącej dołączył dwa zwolnienia lekarskie stwierdzające jego niezdolność do pracy w okresie od 1 do 15 października 2012 r. oraz od 16 do 29 października 2012 r.
Zdaniem Sądu pierwszej instancji, twierdzenia pełnomocnika są sprzeczne ustalonymi w sprawie okolicznościami. Korespondencja zawierająca postanowienie z dnia 4 października 2012 r. została bowiem odebrana osobiście przez pełnomocnika skarżącej w Urzędzie Pocztowym Ł. [...]. Ponadto korespondencja ta została wysłana na adres kancelarii pełnomocnika (ul. L. [...] m. [...], [...] Ł.), natomiast wpisany na zwolnieniu lekarskim adres pobytu pełnomocnika w okresie niezdolności do pracy to ul. D. [...], [...] Ł. Sąd wskazał również, że ze wskazań lekarskich zamieszczonych w załączonych zwolnieniach lekarskich wynika, iż pełnomocnik skarżącej w czasie ich trwania mógł chodzić. Ponadto termin na złożenie zażalenia upływał w dniu 30 października 2012 r., a zwolnienie lekarskie obejmowało okres do 29 października 2012 r. W związku z tym Sąd pierwszej instancji uznał, że we wniosku o przywrócenie terminu pełnomocnik nie uprawdopodobnił, że skarżąca nie ponosi winy za uchybienie terminu do wniesienia zażalenia. Wobec tego Sąd, działając na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270; dalej powoływana jako "p.p.s.a."), odmówił przywrócenia tego terminu.
Zażalenie na postanowienie Sądu pierwszej instancji złożyła "F." S.A., reprezentowana przez radcę prawnego T. C. Spółka wniosła o uchylenie tego orzeczenia w całości.
W uzasadnieniu autor zażalenia wskazał, że choroba jest przeszkodą, na którą osoba chora nie ma wpływu. Przezwyciężenie tej przeszkody jest możliwe wyłącznie przez poprawę zdrowia na skutek prawidłowego leczenia i ustania przyczyny choroby. Wysiłek w tej sytuacji może polegać wyłącznie na stosowaniu się do zaleceń lekarzy i przyjmowania leków. Wnoszący zażalenie wskazał, że nie wszystkie schorzenia wymagają leżenia, co nie oznacza, iż chory może wykonywać pracę zawodową mając zalecenie lekarza "może chodzić". Odebranie korespondencji w trakcie zwolnienia lekarskiego nie przesądza o możliwości wykonywania czynności zawodowych, które polegały przede wszystkim na przejrzeniu akt sprawy oraz przygotowaniu zażalenia. Podjęcie tych czynności w niniejszej sprawie było możliwe dopiero po ustaniu choroby tj. po 29 października 2012 r.