Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Zofia Flasińska (spr.), Sędzia NSA: Zdzisław Kostka, Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz, po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi R. S. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt II SA/Wr 69/17 w sprawie ze skargi R. S. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 czerwca 2015 r., sygn. akt II SA/Wr 37/15 postanawia: odrzucić skargę na przewlekłość postępowania.
Skarga R. S. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 czerwca 2015 r., sygn. akt II SA/Wr 37/15 wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu w dniu 6 lutego 2017 r. (sygn. akt II SA/Wr 69/17).
Postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił tę skargę albowiem skarżący nie uzupełnił jej braków formalnych. Postanowienie to stało się prawomocne od dnia 27 września 2017 r.
Pismem z dnia 10 marca 2020 r. skarżący wniósł skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt II SA/Wr 69/17, żądając stwierdzenia przewlekłości postępowania w tej sprawie oraz o zasądzenia na jego rzecz od Skarbu Państwa sumy pieniężnej w wysokości 20 000 zł, zalecenia Sądowi podjęcia w wyznaczonym terminie odpowiednich czynności oraz zasądzenia na rzecz skarżącego kosztów postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga na przewlekłość postępowania podlega odrzuceniu.
Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2018 r., poz. 75) skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu nastąpiła przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania w sprawie. Oznacza to, że skarga na przewlekłość postępowania jest dopuszczalna jedynie w toku postępowania w sprawie, której dotyczy, bowiem zasadniczym celem tej skargi jest usunięcie stanu przewlekłości i spowodowanie rozpoznania toczącej się sprawy. W związku z tym stwierdzić należy, że niedopuszczalne jest zarówno wniesienie skargi na przewlekłość postępowania po prawomocnym zakończeniu postępowania, jak również przed jego wszczęciem.
Postępowanie sądowe w tej sprawie zostało zakończone postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 sierpnia 2017 r. o odrzuceniu skargi. Skarżący, pomimo wezwania, nie wskazał podstawy wznowienia postępowania sądowego i jej uzasadnienia oraz okoliczności stwierdzających zachowanie terminu do wniesienia skargi, nie uzupełnił też braku formalnego skargi. Postanowienie to stało się prawomocne od dnia 27 września 2017 r. Kolejne pisma skarżącego wnoszone w tej sprawie (wnioski, zażalenia) zmierzające do wzruszenia tego postanowienia były nieprecyzyjne, nie zawierały wszystkich koniecznych elementów wymaganych dla pism procesowych. Zgodnie bowiem z art. 46 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej jako "p.p.s.a.") każde pismo strony powinno zawierać: 1) oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników, 2) oznaczenie rodzaju pisma, 3) osnowę wniosku lub oświadczenia, 4) podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, 5) wymienienie załączników. W myśl art. 194 § 3 p.p.s.a. zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia. Pisma skarżącego nie spełniały tych wymagań.
W związku z powyższym skarga na przewlekłość postępowania wniesiona po prawomocnym zakończeniu postępowania przed Sądem I instancji jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 5 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. w zw. z art. 178 i 180 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.