Skarga kasacyjna na decyzję Wojewody Lubelskiego w przedmiocie wymeldowania
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser, Sędziowie NSA Janina Kosowska (spr.), Ludwik Żukowski, Protokolant Łukasz Celiński, po rozpoznaniu w dniu 13 września 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej L. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 21 września 2004 r. sygn. akt 3 II SA/Lu 647/03 w sprawie ze skargi L.Z. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...]kwietnia 2003 r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia odrzucić skargę kasacyjną

Inne orzeczenia o symbolu:
6050 Obowiązek meldunkowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi kasacyjnej
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/5

Wyrokiem z dnia 21 września 2004 r., sygn. akt 3 II SA/Lu 647/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, oddalił skargę L. Z. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...] kwietnia 2003 r., Nr [...], w przedmiocie wymeldowania.

W uzasadnieniu wyroku, powołując się na stan faktyczny ustalony przez organ odwoławczy, Sąd I instancji wskazał, iż Prezydent Miasta Lublin decyzją z dnia [...] lutego 2003 r., Nr [...], orzekł o wymeldowaniu L. Z. z pobytu stałego z lokalu przy ul. W. w Lublinie, uzasadniając swoje rozstrzygnięcie wystąpieniem przesłanek zawartych w art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych.

Od powyższej decyzji odwołanie wniósł L. Z. podnosząc, iż ustalenia poczynione przez organ I instancji są błędne i nie odpowiadają rzeczywistemu stanowi sprawy.

W wyniku rozpatrzenia odwołania, Wojewoda Lubelski, zaskarżoną decyzją z dnia [...] kwietnia 2003 r., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu podniósł, iż analiza zgromadzonego materiału dowodowego wskazuje, że L. Z. nie zamieszkuje w przedmiotowym lokalu od września 2002 roku. Fakt ten potwierdza zarówno on sam w swoich zeznaniach, złożonych do protokołu przesłuchania w dniu [...] października 2002 r., jak i pozostali uczestnicy postępowania, których zeznania są ze sobą spójne. Ponadto, funkcjonariusze Komisariatów [...] i [...] Policji, dokonujący kontroli meldunkowej ustalili, że L.Z. nie zamieszkuje w lokalu przy ul. W. od około kwietnia 2003 r., natomiast zamieszkuje w lokalu przy ul. K. w L. (pismo Komisariatu [...] Policji z dnia 29 października 2002 r. i Komisariatu [...]Policji z dnia 18 lutego 2003 r.). Organ wskazał jednocześnie, że opuszczenie lokalu przez L. Z. należy traktować jako dobrowolne, bowiem prowadzone przez Prokuraturę Rejonową w Lublinie postępowanie w sprawie zmuszania L. Z. do opuszczenia mieszkania przy ul. W. w Lublinie zostało umorzone z powodu braku znamion czynu zabronionego (pismo Prokuratury Rejonowej w Lublinie z dnia 24 stycznia 2003 r.). Dodał również, iż podnoszona przez odwołującego się kwestia, dotycząca nie uregulowanych roszczeń finansowych między byłymi małżonkami, nie ma związku ze sprawą o wymeldowanie i nie może być przedmiotem rozpatrzenia przez organ administracji. Stosownie do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 maja 2002 r., sygn. akt K 20/01, przy dokonaniu wymeldowania istotą sprawy jest ustalenie czy osoba zamieszkuje w lokalu, czy też nie, oraz ustalenie charakteru opuszczenia lokalu. W przedmiotowej sprawie organ I instancji w sposób nie budzący wątpliwości ustalił natomiast, że L. Z. w przedmiotowym lokalu nie zamieszkuje oraz, że opuszczenie lokalu miało charakter dobrowolny. W świetle tych okoliczności, organ odwoławczy uznał, że spełnione zostały dyspozycje pierwszego stanu faktycznego, określone w art. 15 ust. 2 powołanej ustawy, dające podstawę do wymeldowania L. Z. z przedmiotowego lokalu.

W skardze, wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, L.Z., zarzucając decyzji Wojewody Lubelskiego, że została wydana z naruszeniem art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, wniósł ojej uchylenie i przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpoznania. Wskazał, iż w jego ocenie, koniecznym warunkiem wymeldowania jest dobrowolne opuszczenie zajmowanego lokalu przez zainteresowanego. W niniejszej sprawie, organ prowadzący sprawę całkowicie pominął natomiast istotne dowody, jak chociażby zeznania świadków stwierdzających, iż wyzucie z lokalu nastąpiło wyłącznie na skutek podjęcia przez Z. B. - byłą żonę skarżącego działań pozaprawnych, polegających na wymianie zamków. Skarżący podniósł, iż żona w godzinach nocnych wyrzuciła rzeczy stanowiące jego własność i uniemożliwiła mu korzystanie z lokalu. Zauważył również, iż zaskarżona decyzja została wydana wyłącznie w oparciu o postanowienie Prokuratury Rejonowej w Lublinie, zaś według skarżącego podstawą tego orzeczenia jest brak dostatecznych dowodów winy. W jego ocenie, organ orzekający powinien poczynić w niniejszej sprawie swoje własne ustalenia, dokonać ich oceny i zbadać jaki charakter miało opuszczenie przedmiotowego lokalu.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6050 Obowiązek meldunkowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi kasacyjnej
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda