Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Mazur po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku A.I. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie skargi kasacyjnej A.I. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 stycznia 2013 r. sygn. akt III SA/Łd 960/12 oddalającego skargę A.I. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia [...] września 2012 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 22 stycznia 2013 r., sygn. akt III SA/Łd 960/12 oddalił skargę A.I. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia [...] września 2012 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania.
A.I. reprezentowana przez adwokata złożyła skargę kasacyjną od w/w wyroku, w której zawarła wniosek o wstrzymanie zaskarżonych decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie wskazać należy, że zgodnie z uchwałą składu 7 sędziów NSA z dnia 16 kwietnia 2007 r., sygn. akt I GPS 1/07 w postępowaniu kasacyjnym wszczętym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku oddalającego skargę dopuszczalne jest wstrzymanie wykonania decyzji na podstawie art. 61 § 3 w zw. z art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm., dalej jako "p.p.s.a.").
Zgodnie z art. 61 § 1 p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji należy zauważyć, że z konstrukcji przepisu, dopuszczającego wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu przez Sąd wynika, że to na wnioskującym spoczywa ciężar wykazania, iż w przypadku odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu wystąpić może niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Skarżący musi przytoczyć istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie wykonania aktu lub czynności jest zasadne.
Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest odstępstwem od zasady wykonalności ostatecznej decyzji administracyjnej, wyrażonej w art. 61 § 1 p.p.s.a., tak więc przepisu § 3 tego artykułu nie należy interpretować w drodze wykładni rozszerzającej.
W przepisie tym chodzi bowiem o szczególne i wyjątkowe zagrożenie odpowiadające specjalnemu rodzajowi ochrony tymczasowej strony postępowania.
Podkreślenia wymaga, że wniosek powinien zawierać spójną argumentację, popartą faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Ogólnikowe twierdzenia strony, pozbawione szerszego uzasadnienia, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia przez Sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu.
Analizując pod tym względem argumentację skarżącej, a właściwie jej brak, uznać należy, że nie wykazano w żaden sposób, że zachodzą przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Podane w uzasadnieniu skargi kasacyjnej ogólnikowe okoliczności odnoszą się do meritum sprawy i nie uzasadniają zastosowania ochrony tymczasowej, nie przesądzają one bowiem wystąpienia po stronie skarżącej niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
Z tych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 61 § 3 w zw. z art. 193 p.p.s.a., orzekł, jak w sentencji postanowienia.