Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Paweł Miładowski sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz (spr.) sędzia del. WSA Jerzy Siegień Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Stowarzyszenia [...] w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 listopada 2013 r. sygn. akt VII SA/Wa 1429/13 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] w B. na decyzję Wojewody M. z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uznania za stronę postępowania postanawia I. odrzucić skargę kasacyjną; II. zwrócić Stowarzyszeniu [...] w B. wpis sądowy od skargi kasacyjnej w wysokości 100 (sto) złotych .
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 listopada 2013 r., sygn. akt VII SA/Wa 1429/13 oddalił skargę Stowarzyszenia [...] w B. na postanowienie Wojewody M. z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uznania za stronę postępowania.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyło Stowarzyszenie [...] w B.
Pismem z dnia 23 listopada 2015 r., w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 27 października 2015 r., pełnomocnik Stowarzyszenia został wezwany do przedstawienia, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej, uchwały podpisanej przez wszystkich członków Stowarzyszenia o wniesieniu skargi kasacyjnej i udzieleniu pełnomocnictwa dla adwokata H. M. do sporządzenia skargi kasacyjnej i reprezentowania Stowarzyszenia przed sądami administracyjnymi, a także dokumentu, z którego będzie wynikał skład osobowy Stowarzyszenia.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie, pełnomocnik nadesłał listę członków Stowarzyszenia, z której wynika, że w skład Stowarzyszenie wchodzi 9 członków, a także pozostałe dokumenty, podpisane przez 7 członków Stowarzyszenia.
Na rozprawie przed NSA w dniu 5 stycznia 2015 r. pełnomocnik Stowarzyszenia potwierdził, że Stowarzyszenie liczy 9 członków.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr, 79 poz. 855 ze zm.) osoby w liczbie co najmniej trzech, pragnące założyć stowarzyszenie zwykłe, uchwalają regulamin działalności, określając w szczególności jego nazwę, cel, teren i środki działania, siedzibę oraz przedstawiciela reprezentującego stowarzyszenie. Stowarzyszenie zwykłe jest uproszczoną formą stowarzyszenia, nieposiadającą osobowości prawnej. Prostsza forma stowarzyszeń zwykłych wyraża się po pierwsze - w obniżeniu minimalnej liczby osób uprawnionych do ich założenia (z 15 do 3 osób), po drugie - w zastąpieniu wymogu uchwalania statutu mającego rozbudowaną treść wymogiem uchwalania znacznie bardziej uproszczonego regulaminu i po trzecie - w zastąpieniu wniosku do sądu o rejestrację w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS) wnioskiem do organu nadzorującego, informującym o utworzeniu stowarzyszenia zwykłego. Do stowarzyszeń zwykłych nie stosuje się m.in. art. 10 i art. 11 Prawa o stowarzyszeniach, co oznacza, że stowarzyszenie takie nie może mieć organów, niemniej posiada ono wewnętrzną strukturę organizacyjną (art. 2 ust. 2 Prawa o stowarzyszeniach) i musi określać w regulaminie przedstawiciela reprezentującego stowarzyszenie (niebędącego jednak organem). Konsekwencją braku osobowości prawnej stowarzyszenia zwykłego jest brak zdolności do czynności prawnych i brak własnego majątku. Stowarzyszeniom zwykłym przysługuje natomiast zdolność sądowa, tj. zdolność do występowania w postępowaniu jako strona, np. w postępowaniu sądowoadministracyjnym - art. 25 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.). Zdolność sądowa organizacji społecznych, zarówno posiadających osobowość prawną, jak i niemających takiej osobowości, w zakresie ich statutowej działalności jest także konsekwencją przyznania takim organizacjom w prawie publicznym prawa do udziału w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób. Do takich sytuacji odnosi się art. 25 § 4 p.p.s.a. (wyrok NSA z dnia 20 listopada 2012 r., sygn. II OSK 1308/11, orzeczenia.nsa.gov.pl). Przepis ten stanowi, że zdolność sądową mają organizacje społeczne, choćby nie posiadały osobowości prawnej, w zakresie ich statutowej działalności w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób.