Dnia 15 maja 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2013 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 stycznia 2013 roku, sygn. akt II SA/Kr 348/12 odrzucającego skargę M.G. na niewykonanie wyroku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Kr 1375/04 przez Radę Miasta G. postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 10 stycznia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę M.G. na niewykonanie przez Radę Miasta G. wyroku wydanego w sprawie o sygn. akt II SA/Kr 1375/04. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że stosownie do art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) warunkiem skutecznego wniesienia skargi na niewykonanie wyroku jest uprzednie dokonanie sformalizowanej czynności, która polega na wezwaniu, na piśmie, właściwego organu do wykonania orzeczenia sądu. Zarządzeniem z dnia 29 sierpnia 2012 r. skarżąca został wezwana do wykazania w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi, że kierowała do Rady Miasta G. - inne niż wymienione w piśmie z dnia 14 lipca 2012 r. (k. 63-64) - wezwania do wykonania wyroku w sprawie sygn. akt II SA/Kr 1375/04 (k. 92). Zarządzenie zostało skarżącej doręczone w dniu 5 września 2012 r. W piśmie z dnia 10 września 2012 r. (data stempla pocztowego) skarżąca podała, że po wydaniu wyroku kierowała skargi do Burmistrza, Wojewody i Urzędu Wojewódzkiego, które to organy zgodnie z art. 231 k.p.a. miały obowiązek przekazać skargi do organu właściwego. Ponadto na rozprawie w dniu 10 stycznia 2013 r. pełnomocnik skarżącej wskazał, że jako wezwanie do wykonania wyroku należy traktować znajdujące się w aktach sprawy pismo M.G. i T.G. z dnia 17 lutego 2006 r. (k. 72). Sąd I instancji uznał, że przedstawione przez skarżącą dokumenty i powołane okoliczności nie świadczą o zachowaniu trybu określonego w art. 154 § 1 p.p.s.a. W poszczególnych pismach skarżąca przypomina jedynie o wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 grudnia 2005 r. sygn. akt II SA/Kr 1375/04. Żadne z tych pism nie zawiera bezpośredniego, sformułowanego wprost wezwania organu do wykonania powołanego powyżej wyroku. Skoro więc strona nie zachowała trybu określonego w art. 154 § 1 p.p.s.a., to zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. skarga podległa odrzuceniu.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniosła M.G., domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenia kosztów procesowych według norm przepisanych. W skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 6, art. 8, art. 66, art. 229 pkt 1 i art. 231 k.p.a. oraz art. 220 § 3 p.p.s.a. przez przyjęcie, że z pisma skarżącej nie zawierały wniosku w trybie art. 154 § 1 p.p.s.a., mimo iż Wojewoda Małopolski miał obowiązek przekazania skargi zgodnie z art. 231 k.p.a. Radzie Miasta G., względnie w trybie art. 66 § 1 k.p.a. powinien powiadomić stronę, że w sprawach wykonania wyroku należy kierować pismo do Rady oraz naruszenie art. 106 § 3 p.p.s.a. przez niedopuszczenie jako dowodu wnioskowanych akt administracyjnych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Odnosząc się do zarzutu naruszenie przez Sąd I instancji art. 154 § 1 p.p.s.a. wskazać należy, że zgodnie z tym przepisem w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania oraz w razie bezczynności organu lub przewlekłego prowadzenia postępowania po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny. Zatem skarga do sądu administracyjnego jest możliwa wyłącznie po wcześniejszym wezwaniu organu w formie pisemnej do wykonania wyroku. W niniejsze sprawie, jak słusznie wskazał to już Sąd I instancji, nie można uznać że wezwanie takie miało miejsce. W szeregu pism kierowanych do różnych urzędów skarżąca wskazywała jedynie lub też przypominała o istnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 grudnia 2005 r. sygn. akt II SA/Kr 1375/04. Przypomnienie o wydaniu wyroku nie jest zaś w żaden sposób równoznaczne z wezwaniem do jego wykonania. Żeby zachowany został tryb określony w cytowanym wyżej przepisie skarżąca powinna wprost sformułować wezwanie organu do wykonania przedmiotowego wyroku.
Odnosząc się zaś do zarzutu naruszenia art. 231 oraz art. 66 § 1 k.p.a. wskazać należy, że przepisy te określają obowiązek przekazania skargi przez organ, który ją otrzymał, organowi właściwemu do jej rozpoznania. Przepisy te nie mają jednak zastosowanie w niniejszej sprawie. Skarga bowiem również nie stanowi wezwania do wykonania wyroku. Zatem nawet gdyby przepis te zostały naruszone, naruszenie to nie miałoby wpływu na wynik niniejszej sprawy.
Odnosząc się zaś do pozostałych zarzutów wskazać należy, że poza zarzuceniem w petitum skargi kasacyjnej naruszenia art. 6, art. 8, art. 229 pkt 1 k.p.a. oraz art. 220 § 3 p.p.s.a. ani w petitum skargi kasacyjnej, ani w jej uzasadnieniu nie wyjaśniono na czym naruszenia te miały polegać. Nie jest zaś zadaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego samodzielne określenie o jakie naruszenie chodzi stronie.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie 184 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.