Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku [...] sp. j. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej [...] sp. j. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 9 grudnia 2011 r., sygn. akt II SA/Gl 1394/10 w sprawie ze skargi [...] sp. j. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] października 2010 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania, w wyniku wznowienia, w sprawie pozwolenia na budowę postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
UZASADNENIE
W przedmiotowej sprawie [...] sp. j. wywiódł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wydanego w sprawie ze skargi ww. podmiotu na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] października 2010 r., nr [...], w przedmiocie umorzenia postępowania, w wyniku wznowienia, w sprawie pozwolenia na budowę.
W treści skargi kasacyjnej zawarto także wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, gdyż jej wykonanie może spowodować powstanie po stronie skarżącego znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków prawnych i finansowych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Przepis art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270), zwanej dalej p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów wskazanych w ustawie.
Z treści powyższego przepisu wynika, że co do zasady wstrzymaniu wykonania podlegają takie akty, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Możliwe jest również wstrzymanie wykonania konkretnego aktu, który wprawdzie nie posiada cechy wykonalności, jednakże skutki, które wywrze mogą wyrządzić znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki. Nadto wskazać należy, że uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania danego aktu należy do strony. Analiza wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie stwarza podstaw do przyjęcia, że strona uprawdopodobniła w nim przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. Zawarty w skardze kasacyjnej wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji faktycznie nie zawiera argumentów, które mogłyby przemawiać za koniecznością wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, gdyż ogranicza się jedynie do stwierdzenia, że niewstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu może spowodować po stronie skarżącego powstanie znaczącej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, zarówno prawnych jak i materialnych dla inwestora. Tymczasem, aby Sąd mógł stwierdzić czy zachodzą niebezpieczeństwa wskazane w treści art. 61 § 3 p.p.s.a. skarżący musi wskazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających na przyjęcie, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne. Rolą Sądu nie jest bowiem poszukiwanie przyczyn uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji, ale ocena podanych przez skarżącego okoliczności, które uprawdopodabniają ewentualne powstanie niebezpieczeństw wskazanych w ww. przepisie (porównaj: postanowienie NSA z 3.06.2011 r., sygn. akt II OSK 1032/11, npubl.). W tej sytuacji powołanie się na bliżej nieokreślone "skutki prawne jak i materialne dla inwestora" powoduje, że Sąd nie może się do nich odnieść merytorycznie. Nie wiadomo bowiem jakie konkretnie skutki autor miał na myśli.
Niezależnie od powyższego zauważyć należy, że zaskarżona decyzja nie rodzi powstania niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub powstania trudnych do odwrócenia skutków, albowiem samo uchylenie decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej skarżącemu pozwolenia na budowę bezpośrednio nie powoduje niebezpieczeństw wskazanych w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Dlatego na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. w zw. z art. 193 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.