Dnia 26 sierpnia 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku R. K. o wstrzymanie wykonania postanowienia w sprawie ze skargi kasacyjnej R. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 listopada 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 1008/19 w sprawie ze skargi R. K. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania postanawia: oddalić wniosek.
R. K. w skardze na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] marca 2019 r., którym utrzymano w mocy postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] stycznia 2019 r. o odmowie wznowienia postępowania w sprawie zakończonej postanowieniem [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] października 2017 r. w przedmiocie nałożenia na skarżącego grzywny w celu przymuszenia w wysokości 23.896,00 złotych, zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania ww. postanowienia z [...] października 2017 r. Skarżący powołał się na nieodwracalne skutki oraz niepowetowaną szkodę w życiowym majątku. Konsekwencje te powiązał z niesłuszną - w jego ocenie - decyzją rozbiórkową oraz kontynuowaniem egzekucji ogromnej grzywny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie prawomocnym postanowieniem z 28 maja 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 1008/19, odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Wyrokiem z 5 listopada 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 1008/19, Sąd pierwszej instancji oddalił skargę skarżącego.
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku skarżący sformułował wniosek o wstrzymanie wykonania postanowienia [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] października 2017 r. W uzasadnieniu wniosku stwierdził, że brak wstrzymania wykonania postanowienia oraz kontynuowanie egzekucji nałożonej grzywny spowoduje niepowetowaną szkodę majątkową.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Po oddaleniu skargi skarżący, który wniósł skargę kasacyjną, może wystąpić z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo, że wykonanie aktu mogłoby wyrządzić znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki - art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).
Sąd administracyjny wydając orzeczenie dotyczące wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, powinien swoje rozstrzygnięcie oprzeć przede wszystkim o wniosek skarżącego i w zestawieniu podniesionych w nim okoliczności z materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy ocenić, czy występują wymienione w art. 61 § 3 p.p.s.a. przesłanki wstrzymania wykonania takiego aktu lub czynności. W tej sprawie istotne znaczenie ma fakt, że skarżący nie wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia odmawiającego wznowienia postępowania, lecz postanowienia [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] października 2017 r. w przedmiocie nałożenia na skarżącego grzywny w celu przymuszenia, wydanego - w ocenie NSA - "w granicach tej samej sprawy" w rozumieniu art. 61 § 3 zdanie ostatnie p.p.s.a. Tym bardziej zatem istotne jest uzasadnienie takiego wniosku. Tymczasem złożony w sprawie wniosek, oprócz żądania wstrzymania wykonania postanowienia organu nadzoru budowlanego oraz przesłanki niepowetowanej - jak to określił skarżący - szkody, nie zawierał żadnych konkretnych informacji mogących świadczyć o prawdopodobieństwie zaistnienia przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. Wniosek w szczególności nie zawierał informacji o sytuacji majątkowej skarżącego (posiadanym majątku ruchomym i nieruchomościach), wysokości osiąganych przychodów i ponoszonych wydatków, posiadanych środkach pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych. Przy czym okoliczności tych nie należało dokumentować, wystarczyło szczegółowo i wiarygodnie opisać we wniosku. Tego nie uczyniono. Zatem już tylko z tego powodu nie było wystarczającej podstawy pozwalającej zastosować wobec skarżącego ochrony tymczasowej.