Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Agencji Mienia Wojskowego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skarg kasacyjnych Agencji Mienia Wojskowego i M. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV SA/Wa 3167/15 w sprawie ze skarg M. D., Agencji Mienia Wojskowego, J. P. i T. P. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji linii kolejowej postanawia: oddalić wniosek.
Wyrokiem z dnia 27 czerwca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargi M. D., Agencji Mienia Wojskowego, J. P. i T. P. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji linii kolejowej.
W skardze kasacyjnej wniesionej od powyższego wyroku Agencja Mienia Wojskowego zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i decyzji organu pierwszej instancji. Nie wskazano natomiast uzasadnienia tego wniosku.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek podlega oddaleniu.
Po oddaleniu skargi, skarżący, który wniósł skargę kasacyjną może wystąpić z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego do sądu aktu administracyjnego (por. uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2007 r., sygn. akt I GPS 1/07; ONSAiWSA z 2007 r., Nr 4, poz. 77). Uwzględnienie takiego wniosku jest możliwe, jeżeli spełnione są przesłanki określone w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) - dalej: P.p.s.a.
Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z treści art. 61 § 1 P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu, ani czynności. Od powyższej zasady są wyjątki. Przepis art. 61 § 3 P.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu skargi sądowi, sąd może, na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, za wyjątkiem wskazanym w tym przepisie. Z konstrukcji tej normy prawnej wynika, iż ciężar dowodu w zakresie wykazania powyższych okoliczności, stanowiących podstawę do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu spoczywa na wnioskodawcy i sprowadza się do przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie kontrolowanego aktu faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Innymi słowy warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków i ich konkretyzacja w przedstawionym przez stronę materiale dowodowym. Uzasadnienie wniosku powinno się odnosić do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Najdobitniej wyraził to NSA w postanowieniu z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04 (LEX nr 1405435), w którym stwierdził, że brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę.
Analiza wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej dla inwestycji pn.: "Przebudowa linii kolejowej nr [...] na odcinku [...] - [...] od km 65,400 do km 67,200 - Obiekt [...] " w części i w części ją uchylającej oraz orzekającej co do istoty prowadzi do wniosku, że skarżący nie uprawdopodobnił przesłanek określonych w art. 61 § 3 P.p.s.a. Zawarty w skardze kasacyjnej wniosek nie zawiera argumentów, które przemawiałyby za koniecznością udzielenia skarżącemu ochrony tymczasowej. Skarżący de facto nie zawarł żadnego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie, nie przedstawił żadnych okoliczności przemawiających za stwierdzeniem wystąpienia okoliczności wskazanych w art. 61 § 3 P.p.s.a. Należy jeszcze raz podkreślić, że w ramach oceny wystąpienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji ocenie podlega to, czy we wniosku uprawdopodobniono, że jej wykonanie, jeszcze przed prawomocnym skontrolowaniem w aspekcie zgodności z prawem, może doprowadzić do sytuacji wyjątkowych, zagrażających chronionym dobrom skarżącej. Nie chodzi tutaj przy tym o niebezpieczeństwo wyrządzenia jakiejkolwiek szkody, ale takiej, która może przybrać znaczne rozmiary, a także o sytuację taką, w której powrót do stanu poprzedniego, zmienionej w sposób istotny i trwały rzeczywistości będzie w zasadzie niemożliwy lub będzie wymagał znacznych nakładów sił i środków. W niniejszej sprawie skarżący takich okoliczności nie wykazał.