Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Włodzimierz Ryms po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2011 r., na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 kwietnia 2011 r., sygn. akt II SA/Po 121/11 w zakresie odrzucenia skargi A. B. na uchwałę Rady Miasta Konina z dnia [...] marca 2010 r., nr [...] w przedmiocie utrzymywania porządku i czystości na terenie miasta postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę A. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Z. na uchwałę Rady Miasta Konina z dnia [...] marca 2010 r. w przedmiocie utrzymywania porządku i czystości na terenie miasta. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że skarżący wezwał do usunięcia naruszenia prawa Radę Miasta Konina w dniu 27 października 2010 r. i od tego momentu rozpoczął bieg sześćdziesięciodniowy termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, w przypadku nieudzielania odpowiedzi na wezwanie przez organ. Termin ten upłynął z dniem 27 grudnia 2010 r. Pismem z dnia 21 stycznia 2011 r. skarżący złożył skargę po upływie sześćdziesięciodniowego terminu do jej złożenia, a zatem skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej P.p.s.a. Jakkolwiek organ udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w dniu 29 grudnia 2010 r., to uczynił to po upływnie sześćdziesięciodniowego terminu, o którym mowa w art. 53 § 2 p.p.s.a. Udzielenie odpowiedzi po upływie sześćdziesięciodniowego terminu nie uruchamia już terminu trzydziestodniowego do wniesienia skargi. Organ, do którego prawidłowo skierowano wezwanie do usunięcia naruszenia prawa ma sześćdziesiąt dni na udzielenie na nie odpowiedzi i tego terminu nie można przedłużać.
W skardze kasacyjnej od postanowienia z dnia 7 kwietnia 2011 r. skarżący zarzucił naruszenie art. 53 § 2 w związku z art. 52 § 4 p.p.s.a., wskazując, że błędne jest stanowisko Sądu pierwszej instancji, że jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, to skargę należało wnieść w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenie prawa. Skarżący podniósł, że skoro Rada Miejska w Koninie nie udzieliła odpowiedzi na wezwanie w terminie sześćdziesięciu dni od wniesienia wezwania, to po stronie skarżącego powstało uprawnienie do złożenia skargi do sądu administracyjnego w terminie 30 dni od upływu ostatniego dnia sześćdziesięciodniowego terminu. Sześćdziesięciodniowy termin na udzielenie odpowiedzi upływał z dniem 27 grudnia 2010 r. i z tym dniem rozpoczął bieg trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi. Skarga została wniesiona w dniu 21 stycznia 2011 r., a zatem z zachowaniem terminu.
Przytaczając takie podstawy kasacyjne skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz o zwrot kosztów postępowania, a także o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie, na podstawie art. 181 p.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) warunkiem wniesienia skargi do sądu administracyjnego na uchwałę lub zarządzenie podjęte przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, jest wniesienie wezwania do usunięcia naruszenia do właściwego organu, który zaskarżoną uchwałę lub zarządzenie wydał. Do skarg wnoszonych do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym ma zastosowanie art. 53 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, mimo, że wyłączono stosowanie art. 52 § 4 tej ustawy. Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, o którym mowa w art. 52 § 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego i uprawnienia, o którym mowa w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, mają taki sam charakter prawny i służą temu samemu celowi, którym jest wykorzystanie możliwości załatwienia sprawy przez organ bez konieczności wnoszenia skargi do sądu. Z tego względu nie ma podstaw do wyłącznie stosowania art. 53 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w przypadku wnoszenia skargi na uchwałę organu gminy. Wyłączenie w art. 102a ustawy o samorządzie gminnym dotyczy jedynie wyłączenia stosowania art. 52 § 3 i 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a więc wyłączenia wezwania, o którym mowa w tych przepisach, co oznacza, że wniesienie skargi na uchwałę rady gminy jest przypadkiem, o którym mowa w art. 53 § 2 tego Prawa.