Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 7 marca 2017 r., sygn. akt II SA/Rz 7/17 w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi S. L. na postanowienie Podkarpackiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Rzeszowie z dnia [...] listopada 2016 r., nr [...] w przedmiocie uznania zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym za niezasadne postanawia oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 7 marca 2017 r., sygn. akt II SA/Rz 7/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie (dalej WSA albo sąd I instancji) w pkt 1 odrzucił skargę S. L. (dalej zwanej skarżącą) na postanowienie Podkarpackiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Rzeszowie (dalej PPWIS) z dnia [...] listopada 2016 r., nr [...], utrzymującego w mocy postanowienie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Sanoku z dnia [...] października 2016 r., nr [...], o uznaniu za bezzasadne wniesionych przez skarżącą zarzutów co to toczącego się postępowania egzekucyjnego. W pkt 2 WSA zwrócił skarżącej kwotę 100 zł tytułem uiszczonego wpisu od skargi.
W uzasadnieniu sąd I instancji zwrócił uwagę na brzmienie art. 3 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej p.p.s.a.) argumentując, że w aktualnym stanie prawnym nie jest dopuszczalne objęcie kontrolą sądową postanowień wierzyciela, których przedmiotem jest stanowisko co do zgłoszonych zarzutów. Aktualne brzmienie art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. zostało ustalone na podstawie przepisów ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. poz. 658). Weszło ono w życie 15 sierpnia 2015 r. Postępowanie sądowe w niniejszej sprawie zostało wszczęte skargą wniesioną po tej dacie, dlatego zgodnie z art. 2 ustawy nowelizującej, przepis art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a., stosuje się w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą.
W skardze kasacyjnej z 12 kwietnia 2017 r. S. L. reprezentowana przez adwokata zaskarżyła w całości postanowienie z 7 marca 2017 r. zarzucając naruszenie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. w zw. z art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. poprzez przyjęcie, że nowelizacja z dnia 15 sierpnia 2015 r. znajduje zastosowanie do sprawy w toku i tym samym bezzasadne przyjęcie braku kognicji sądu administracyjnego. Skarżąca kasacyjnie wniosła o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz o zwrócenie się z pytaniem prawnym do Trybunału Konstytucyjnego co do zgodności z Konstytucją art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. z art. 2, 30, 31 ust. 1, 2, 3, art. 45 ust. 1 oraz art. 68 ust. 1, 2 i 3, art. 77 ust. 2 Konstytucji RP.
W skardze kasacyjnej wniesiono także o rozpoznanie sprawy na rozprawie.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną z 11 maja 2017 r., nr [...], PPWIS wniósł o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Orzekając w niniejszej sprawie, Naczelny Sąd Administracyjny z mocy art. 183 § 1 p.p.s.a. ograniczony był zakresem kontroli instancyjnej wyznaczonym treścią zarzutu kasacyjnego oraz przytoczonej na jego poparcie argumentacji. Wobec braku wystąpienia którejkolwiek z podstaw nieważności postępowania sądowego, podlegających uwzględnieniu z urzędu, rozpoznanie sprawy odbyło się w granicach wytyczonych przez ramy wniesionego środka zaskarżenia.