Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu w dnia 18 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 listopada 2013 r., sygn. akt VII SAB/Wa 101/13 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi A. Z. na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej postanawia 1. oddalić skargę kasacyjną; 2. oddalić wniosek o zwrot kosztów postępowania kasacyjnego
Postanowieniem z dnia 5 listopada 2013 r., sygn. VII SAB/Wa 101/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. Z. na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej.
W uzasadnieniu postanowienia podano, że z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej ppsa) sądy administracyjne orzekają w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1 - 4a, a więc w tych sprawach, w których są wydawane: decyzje administracyjne; postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie czy też rozstrzygające sprawę co do istoty; postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach oraz w tych sprawach, w których mogą być podejmowane inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
A. Z. w swej skardze na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej podniósł, że złożył do tegoż organu zażalenie w trybie art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego [j.t. Dz. U. z 2013 r., poz. 267] (dalej kpa) na niezałatwienie sprawy w terminie przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Zarzucił Ministrowi Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, że nie rozpoznał wniesionego zażalenia, mimo obowiązku jego rozpatrzenia w terminie jednego miesiąca.
Sąd podniósł, że konsekwencją rozpoznawania przez organy administracji publicznej wyższego stopnia takich zażaleń, w przypadku uznania zażalenia za uzasadnione, winno być wydanie postanowienia, o jakim mowa w art. 37 § 2 kpa, a więc wyznaczającego dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządzającego wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie. Na tego typu postanowienia nie służy zażalenie, nie są to również postanowienia kończące postępowanie czy też rozstrzygające sprawę co do istoty, wobec tego nie należą one do kategorii aktów wymienionych w art. 3 § 2 pkt 2 i 3 ppsa. W ocenie Sądu I instancji, stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 ppsa, skarga na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w rozpoznaniu zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego jest niedopuszczalna.
Sąd I instancji podniósł, że pod skargą widniała jedynie kserokopia podpisu A. Z. W związku z powyższym pismem z 18 września 2013 r. skarżący został wezwany do jej podpisania, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie z 18 września 2013 r. doręczono skarżącemu dnia 8 października 2013 r. Mimo upływu wskazanego terminu A. Z. nie podpisał skargi (art. 58 § 1 pkt 3 i 6 ppsa; k. 3-4,10-11, 17-19 akt VII SAB/Wa 101/13).
W skardze kasacyjnej A. Z. reprezentowany przez adwokata F. B. zaskarżył powyższe postanowienie w całości. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie przepisów postępowania mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy, to jest naruszenie: