Dnia 5 listopada 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wiesław Kisiel po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Stacji Paliw [...] Sp. z o.o. w Z. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 sierpnia 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 1204/08, odrzucającego skargę Stacji Paliw [...] Sp. z o.o. w Z. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...], nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi postanawia oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 13 sierpnia 2008 r., IV SA/Wa 1204/08, odrzucił skargę Stacji Paliw [...] sp.z o.o. w Z. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...], nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że pismem datowanym na 26 maja 2008 r. (data nadania na poczcie - 27 maja 2008 r.) skarżąca spółka wniosła skargę na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...], nr [...]. Zaskarżona decyzja została doręczona skarżącej spółce w dniu 21 kwietnia 2008 r. (zwrotne poświadczenie odbioru nr [...]). Termin na wniesienie skargi upływał zatem w dniu 21 maja 2008 r., zgodnie z art.53 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz.1270 ze zm. zwanej dalej "P.p.s.a. ").
Skarga nadana została na poczcie dopiero w dniu 27 maja 2008 r., a zatem sześć dni po upływie ustawowego terminu. Skarżąca nie skorzystała z możliwości złożenia wniosku o przywrócenie terminu w trybie art.86 i nast. P.p.s.a., więc skarga podlegała odrzuceniu (art.58 §1 pkt 2 P.p.s.a.).
Skargę kasacyjną wniosła Stacja Paliw [...] sp.z o.o. w Z., domagając się uchylenia w całości zaskarżonego postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie i przekazania sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania, zasądzenia zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Ponadto strona wniosła o dopuszczenie, w trybie art.106 § 3 P.p.s.a. dowodu uzupełniającego, załączonego do skargi kasacyjnej, tj.: kopii zawiadomienia Ministra Infrastruktury z dnia [...], znak: [...] oraz potwierdzonej kopii koperty pocztowej, w której było to pismo.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania. Naruszeniu art.7 ust.2, 3 i 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz.U. nr 80, poz.721 z późn.zm.) w związku z art.53 § 1 P.p.s.a. miało polegać na pominięciu ich zastosowania, co miało istotny wpływ na ustalenie chwili rozpoczęcia biegu terminu na wniesienie skargi. Natomiast pominięcie części zebranego materiału w postaci poświadczenia odbiorczego nr nadawczy [...], nie wyjaśnienie czego dotyczy to poświadczenie, jak również czego dotyczy poświadczenie odbiorcze nr nadawczy [...] stanowiło naruszenie art.133 § 1 w związku z art.141 § 4 i art.166 P.p.s.a. co skutkowało błędnymi ustaleniami na temat upływu terminu do wniesienia skargi.
W ocenie skarżącej Spółki, zaskarżona decyzja Ministra Infrastruktury z dnia [...] wydana została w oparciu o przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Art.7 ust 2-4 tej ustawy określa szczególny sposób doręczenia i zawiadamiania stron o decyzji o lokalizacji drogi. Tego rodzaju decyzja, w tym również decyzja organu II instancji (art.7 ust.4 powołanej ustawy), jest doręczana wnioskodawcy, natomiast pozostałe strony są jedynie zawiadamiane o jej wydaniu w drodze obwieszczeń w urzędach gminy właściwych ze względu na przebieg drogi oraz w prasie lokalnej. Sąd I instancji przy dokonywaniu ustaleń w przedmiocie zachowania przez skarżącego terminu do wniesienia skargi, w szczególności daty, od jakiej powinien być liczony początek tego terminu, pominął zastosowanie powołanych przepisów, co miało istotny wpływ na wynik sprawy. W ocenie skarżącego nie jest on wnioskodawcą w sprawie lokalizacji drogi, w związku z czym początek terminu powinien być liczony nie od dnia otrzymania zawiadomienia o wydaniu decyzji, lecz od dnia zapoznania się przez skarżącego z treścią tej decyzji, lub od upływu 7 dni przeznaczonych na zapoznanie się z treścią decyzji.