Skarga kasacyjna na decyzję Wojewody Ś. w przedmiocie ustalenia linii brzegowej oraz przejęcia gruntów zajętych przez wody w trwały zarząd regionalnego zarządu gospodarki wodnej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zygmunt Niewiadomski po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2007r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. D. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 27 lipca 2007r. sygn. akt II SA/Gl 191/07 o odrzuceniu skargi J. D. na decyzję Wojewody Ś. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie ustalenia linii brzegowej oraz przejęcia gruntów zajętych przez wody w trwały zarząd regionalnego zarządu gospodarki wodnej postanawia: - oddalić skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6099 Inne o symbolu podstawowym 609
Inne orzeczenia z hasłem:
Wodne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 27 lipca 2007r., sygn. akt II SA/Gl 191/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę J. D., reprezentowanego przez radcę prawnego, na decyzję Wojewody Ś. z dnia [...] w sprawie ustalenia linii brzegowej oraz przejęcia gruntów zajętych przez wody w trwały zarząd regionalnego zarządu gospodarki wodnej. Skarga nie została bowiem opłacona.

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd I instancji podniósł, że skarga została złożona przez pełnomocnika skarżącego, będącego jego synem - A. D., który wykonuje zawód radcy prawnego. Skarga nie została opłacona, mimo, że podlega opłacie stałej. W związku z powyższym skarga została odrzucona na podstawie art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Od powyższego postanowienia J. D. złożył skargę kasacyjną, w której zarzucił Sądowi I instancji naruszenie § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2193). Skarżący zarzucił, że przepisy nakazują wskazanie sygnatury akt sądowych przy uiszczeniu wpisu. W związku z powyższym skarżący oczekiwał na wezwanie sądu w przedmiocie uiszczenia wpisu od skargi. Zarzucono naruszenie art. 34, art. 35, art. 37 § 1, art. 53 § 1, art. 219 § 1 i art. 221 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, poprzez przyjęcie, że pełnomocnik działający w postępowaniu jako zstępny (syn) podlega obowiązkowi uiszczenia wpisu od skargi bez wezwania Sądu. Zakwestionowano stanowisko Sądu, że termin do uiszczenia wpisu jest określony w art. 53 § 1 ustawy, a nie w jej art. 219 § 1. Zarzucono także naruszenie art. 45 ust. 1 w związku z art. 77 ust. 2 Konstytucji RP poprzez dokonanie sprzecznej z prawem wykładni przepisów, dotyczących prawa strony do działania w procesie przez pełnomocnika i obowiązku uiszczania kosztów w postępowaniu sądowym.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie została oparta na usprawiedliwionych podstawach.

Przypomnieć należy, że § 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który stanowił, iż wpis stały od skargi wnoszonej przez adwokata lub radcę prawnego uiszcza się na wezwanie, po przekazaniu skargi sądowi, utracił moc obowiązującą od dnia 17 marca 2006r. w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 marca 2006r., sygn. akt SK 11/05 (Dz.U. Nr 45, poz. 322) jako niezgodny z art. 221 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz art. 2 Konstytucji RP. Tym samym w dniu złożenia skargi (co miało miejsce w dniu 31 stycznia 2007r.), nie istniał przepis, który przewidywał wyjątek od jednoznacznej zasady określonej w art. 221 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W myśl art. 221 powołanej ustawy, pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania do uiszczenia opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. W niniejszej sprawie przepis ten został prawidłowo zastosowany przez Sąd I instancji, bowiem zaistniały określone w nim przesłanki obligujące Sąd do odrzucenia nieopłaconej skargi.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6099 Inne o symbolu podstawowym 609
Inne orzeczenia z hasłem:
Wodne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda