Dnia 22 lutego 2011 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Bożena Walentynowicz po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2011 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Oczyszczalni K. Sp. z o.o. w K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 września 2010 r., sygn. II SA/Kr 830/10 odrzucającego skargę Oczyszczalni K. Sp. z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w K. z dnia [...] kwietnia 2010 r. znak: [...] w przedmiocie cofnięcia bez odszkodowania pozwolenia wodnoprawnego postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia [...] września 2010 r. II SA/Kr 830/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę Oczyszczalni K. Sp. z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w K. z dnia [...] kwietnia 2010 r. znak: [...] w przedmiocie cofnięcia bez odszkodowania pozwolenia wodnoprawnego.
W uzasadnieniu wskazano, że Skarżącą wezwano do nadesłania dwóch egzemplarzy odpisów skargi poświadczonych za zgodność z oryginałem, lub własnoręcznie podpisanych oraz złożenia dokumentu wykazującego umocowanie do wniesienia skargi i określającego sposób reprezentacji strony skarżącej (KRS, statut) zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 Nr 153, poz. 1270 ze. zm.). Przesyłka awizowana była dnia 27 lipca 2010 r., wobec braku możliwości osobistego doręczenia przesyłki, a pismo sądowe zostało pozostawione w urzędzie pocztowym w K. Powtórne awizo miało miejsce w dniu 2 (lub 4) sierpnia 2010 r., natomiast w dniu 11 sierpnia 2010 r. urząd pocztowy zwrócił pismo Sądowi z powodu jego nieodebrania.
W skardze kasacyjnej podniesiono zarzut naruszenia prawa procesowego a to:
art. 73 ppsa poprzez przyjęcie, że w stosunku do strony skarżącej zachowana została procedura podwójnego awizowania i przez to prawidłowego doręczenia pisma sądowego podczas, gdy w rzeczywistości sposób doręczenia nie był prawidłowy;
art. 58 § 1 pkt 3 ppsa poprzez przyjęcie, iż strona skarżąca nie uzupełniła w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi, podczas gdy termin ten nie był wyznaczony prawidłowo.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wywodzi się, że Sąd I instancji nie dokonał prawidłowych ustaleń co do terminu uznania za skuteczne doręczenia wezwania do uzupełniania braków formalnych skargi. Sąd wojewódzki nie ustalił bowiem czy powtórne awizo miało miejsce 2 czy 4 sierpnia 2010 r. Natomiast przyjmując, że powtórne awizo miało miejsce dnia 4 sierpnia 2010 r., to ostatnim dniem terminu nie był 10 sierpnia 2010 r., a 11 sierpnia 2010 r., czyli dzień, w którym urząd pocztowy zwrócił niepodjętą przesyłkę Sądowi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie została oparta na usprawiedliwionych podstawach.
Stosownie do art. 73 § 1 W razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w art. 65-72, pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy, dokonując jednocześnie zawiadomienia określonego w § 2. Paragraf 2 wskazanego przepisu stanowi, iż zawiadomienie o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe. Natomiast paragraf 3 stanowi, że w przypadku niepodjęcia pisma w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy.
W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, że pierwsze zawiadomienie o pozostawieniu pisma sądowego w placówce pocztowej nastąpiło w dniu 27 lipca 2010 r. Wobec wątpliwości czy zawiadomienie powtórne miało miejsce w dniu 2 sierpnia 2010 czy też 4 sierpnia 2010 r., Sąd I instancji przyjął, że nastąpiło ono w dniu 4 sierpnia 2010 r. Dla prawidłowego ustalenia ostatniego dnia terminu do odbioru pisma pozostawionego w placówce pocztowej kluczowe znaczenie ma w sprawie niniejszej zatem art. 73 § 3 ppsa zgodnie z którym termin do odbioru pisma jest nie dłuższy niż 14 dni od dnia pierwszego zawiadomienia. Pierwsze zawiadomienie pozostawione zostało w dniu 27 lipca 2010 r., a zatem 14 dzień umożliwiający jego odbiór upływał w dniu 10 sierpnia 2010 r. Prawidłowo zatem, stosownie do art. 73 § 4 ppsa, Sąd pierwszej instancji uznał za dzień doręczenia tę właśnie datę. Prawidłowo także, urząd pocztowy zwrócił przesyłkę zawierającą wezwanie do usunięcia braków formalnych skargi do Sądu w dniu 11 sierpnia 2010 r.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.