Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Niewiadomski po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku J. O. o uzupełnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2008 r. sygn. akt II OSK1838/07 w zakresie kosztów postępowania w sprawie ze skargi kasacyjnej J. O. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 lipca 2007 r., sygn. akt IV SA/Wa 1308/07 o odrzuceniu skargi J. O. na uchwałę Gminy R. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie rozpatrzenia skargi na działalność Wójta Gminy R. postanawia: oddalić wniosek o uzupełnienie postanowienia
W skardze kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 lipca 2007 r. sygn. akt IV SA/Wa 1308/07 o odrzuceniu skargi na uchwałę Rady Gminy R. z dnia [...] Nr [...], J. O. wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.
Postanowieniem z dnia 8 stycznia 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II OSK 1838/07) oddalił skargę kasacyjną.
W dniu 24 stycznia 2008 r. pełnomocnik skarżącego złożył wniosek o uzupełnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach pomocy prawnej udzielonej przez adwokata działającego z urzędu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.), to na stronach ciąży obowiązek ponoszenia kosztów postępowania związanych z ich udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Zasada powyższa odnosi się zarówno do postępowania przed sądem pierwszej instancji, jak i postępowania przed sądem drugiej instancji. Wyjątki od tej zasady, stanowiące podstawę do orzekania o zwrocie kosztów między stronami zostały ściśle unormowane w art. 200, 201, 203 i 204 p.p.s.a., poprzez związanie orzekania o zwrocie kosztów postępowania między stronami z tym, jakim orzeczeniem kończy się postępowanie sądowe. Z kolei art. 209 p.p.s.a. jednoznacznie stanowi, w jakich przypadkach sąd rozstrzyga o zwrocie kosztów postępowania między stronami. Zatem przepisy regulujące zwolnienie od kosztów (art. 239-263) oraz przepisy o zwrocie kosztów postępowania (art. 200-204) należy traktować jako wyjątki od zasady ponoszenia przez stronę kosztów postępowania, związanych z jej udziałem w sprawie.
Podstawowy przepis rządzący zwrotem kosztów postępowania między stronami przed sądem pierwszej instancji, będący wyjątkiem od zasady przyjętej w art. 199 p.p.s.a., został zawarty w art. 200 p.p.s.a., który stanowi, że: "W razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw". Z
Sygn. akt II OSK 1838/07 przepisu tego wynika jednoznacznie, że sąd może orzec o zwrocie kosztów postępowania tylko na rzecz skarżącego i tylko w przypadku, gdy skarga okaże się zasadna. Przy tym, pod pojęciem uwzględnienia skargi należy rozumieć uwzględnienie skargi w każdej formie, i to niezależnie od tego, czy rozstrzygnięcie to odpowiada żądaniu zawartemu w skardze. Mówiąc innymi słowy, skarżącemu nie przysługuje zwrot kosztów postępowania, zarówno wtedy, gdy jego skarga okazała się bezzasadna, jak i w przypadku, gdy orzeczenie sądu nie wypowiada się w kwestii zasadności skargi, bo była ona niedopuszczalna albo postępowanie sądowe okazało się bezprzedmiotowe. Wyjątek ten dotyczy także sytuacji, gdy postępowanie ulega umorzeniu z powodu uwzględnienia skargi przez organ (art. 201 p.p.s.a.).