Od powyższego postanowienia skargę kasacyjną wywiódł Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji zaskarżając go w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:
1. art. 54 § 3 p.p.s.a. poprzez uznanie, że organ do dnia wniesienia skargi pozostawał w bezczynności oraz, że udostępnienie danych adresowych nastąpiło w wyniku złożenia skargi, co miało świadczyć, że organ uwzględnił skargę na bezczynność,
2. art. 201 § 1 i art. 205 § 2 p.p.s.a. poprzez nakazanie organowi dokonania zwrotu kosztów poniesionych przez stronę.
Mając na uwadze powyższe zarzuty skarżący kasacyjnie wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu skarżący kasacyjnie wskazał, że składając wniosek do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o udostępnienie ze zbioru PESEL danych osobowych I.B. adwokat A.R. działał jako pełnomocnik. W związku z powyższym organ wezwał wskazanego wyżej adwokata do przedłożenia pełnomocnictwa do reprezentowania swojego mocodawcy w postępowaniu przed organami administracji. Pomimo wezwania adwokat A.R. żądanego pełnomocnictwa nie przedłożył. W związku z powyższym organ pozostawił przedmiotowy wniosek bez rozpoznania, o czym poinformował pełnomocnika. Jednakże w dniu 21 marca 2011 r. wpłynęło do organu pismo pełnomocnika, do którego załączone było stosowne pełnomocnictwo. W związku z powyższym organ uznał, że wniosek o udzielenie danych osobowych został uzupełniony i przekazał dane, o które wnoszono.
W dalszej części uzasadnienia skarżący kasacyjnie wskazał, ze niemal równocześnie z pismem uzupełniającym braki wniosku, adwokat A.R. złożył skargę na bezczynność organu.
W tym stanie faktycznym, w ocenie skarżącego kasacyjnie Sąd I instancji błędnie przyjął, że udzielenie danych o które wnioskował pełnomocnik nastąpiło na skutek skargi na bezczynność. Powyższe było bowiem wynikiem uzupełnienia braków formalnych wniosku, o czym świadczy prowadzona ze wskazanym wyżej adwokatem korespondencja. Zdaniem skarżącego kasacyjnie w tej sprawie nie można uznać, że organ pozostawał w bezczynności, albowiem skarżący uzupełnił przedmiotowy wniosek w dniu 21 marca 2011 r. (data wpływu do organu), a już w dniu [...] kwietnia 2011 r. udzielono żądanych informacji. Powyższe, w ocenie organu wskazuje na to, że dotrzymano ustawowych terminów do załatwienia sprawy.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną L.W. wniósł o jej rozpoznanie z uwagi na konieczność wyjaśnienia przepisów i zakresu udzielonego pełnomocnictwa oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, a z urzędu bierze pod rozwagę jedynie przesłanki nieważności postępowania określone enumeratywnie w § 2 art. 183 p.p.s.a., które w rozpoznawanej sprawie nie występują. Tym samym sprawa ta mogła być rozpoznawana przez Naczelny Sąd Administracyjny wyłącznie w granicach wywiedzionej skargi kasacyjnej.