Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku pełnomocnika Burmistrza Miasta i Gminy Września o uzupełnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 października 2010 r., sygn. II OSK 1994/10 w sprawie ze skargi A. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Oczyszczania Terenu "[...]" z siedzibą w R. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy Września w przedmiocie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odbierania odpadów komunalnych postanawia: odmówić uzupełnienia postanowienia.
W dniu 20 października 2010 r., sygn. II OSK 1994/10, Naczelny Sąd Administracyjny wydał na posiedzeniu niejawnym postanowienie, w treści którego oddalił skargę kasacyjną A. B. wywiedzioną od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. II SAB/Po 21/10 o odrzuceniu jego skargi na bezczynność organu.
Pismem z dnia 30 listopada 2010 r. pełnomocnik Burmistrza Miasta i Gminy Września zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o uzupełnienie wydanego postanowienia o orzeczenie "o kosztach zastępstwa procesowego".
W uzasadnieniu radca prawny M. P. wskazała, że w odpowiedzi na skargę kasacyjną zawarła wniosek o zasądzenie od skarżącego na rzecz organu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, a mimo tego Sąd nie zawarł stosownego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Wniosek nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Przepis art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., stanowi, iż strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Przepis ten na mocy art. 166 P.p.s.a. stosuje się odpowiednio do postanowień.
Natomiast przepis art. 204 pkt 1 P.p.s.a. wskazuje, że w razie oddalenia skargi kasacyjnej strona, która wniosła skargę kasacyjną, obowiązana jest zwrócić niezbędne koszty postępowania kasacyjnego poniesione przez organ, jeżeli zaskarżono skargą kasacyjną wyrok sądu pierwszej instancji oddalający skargę. Niezbędne koszty postępowania strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego określa z kolei art. 205 § 2 P.p.s.a. zaliczając do nich ich wynagrodzenie z tym zastrzeżeniem, że nie może być ono wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Stosownie zaś do treści art. 205 § 3 P.p.s.a., zasady ustalania wysokości przysługujących stronie należności i sposób wypłacania tych należności, określają przepisy odrębne.
W stosunku do radców prawnych stosowne unormowania zawarte są w § 14 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), zwanego dalej jako rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Przepis ten dotyczy stawek minimalnych należnych pełnomocnikowi w postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W sytuacji gdy postępowanie przed Sądem II instancji toczy się w związku ze skargą kasacyjną czynnościami tymi są: sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym (§ 14 ust. 2 pkt 2 lit. a), sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej (§ 14 ust. 2 pkt 2 lit. b), za udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym (§ 14 ust. 2 pkt 2 lit. c) oraz w postępowaniu zażaleniowym (§ 14 ust. 2 pkt 2 lit d).
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego powszechnie aprobowane jest stanowisko, że katalog czynności radcy prawnego, za które przysługuje wynagrodzenie, wskazany w § 14 ust. 2 rozporządzenia w sprawie opłat za czynności radców prawnych jest katalogiem zamkniętym (porównaj: postanowienie NSA z dn. 16.06.2004 r., FSK 93/04, opubl. LEX nr 132243 czy wyrok NSA z dn. 18.06.2008 r., sygn. akt I OSK 902/07, opubl. LEX nr 490673)..
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wynagrodzenie dla radcy prawnego z tytułu sporządzenia odpowiedzi na skargę kasacyjną jest nienależne. Zatem Sąd nie miał obowiązku umieszczenia w wydanym postanowieniu orzeczenia co do zwrotu kosztów postępowania, a wniosek o uzupełnienie orzeczenia w tym zakresie nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa.
Dlatego też na podstawie art. 157 § 1 w zw. z art. 193 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny postanowił jak w sentencji.