Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 20 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] z siedzibą w R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. akt II SAB/Po 21/10 o odrzuceniu skargi A.B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] z siedzibą w R. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy W. w przedmiocie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odbierania odpadów komunalnych postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. akt II SAB/Po 21/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę A.B. (pkt 1 sentencji) i zwrócił skarżącemu uiszczony wpis od skargi w kwocie 100 zł (pkt 2 sentencji).
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że przedmiotem skargi A.B. była bezczynność organu. W związku z tym, że A.B. przed wniesieniem skargi do sądu nie wyczerpał przysługującego mu na mocy art. 37 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego środka zaskarżenia w postaci zażalenia do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P., na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skarga ta podlegała odrzuceniu.
Postanowienie to stało się przedmiotem skargi kasacyjnej wniesionej przez A.B. W treści tej skargi kasacyjnej A.B. zaskarżył przedmiotowe postanowienie w całości i zarzucił mu naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 52 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi "zgodnie z którym skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie wobec niewłaściwej interpretacji tego przepisu przez Sąd Administracyjny w Poznaniu w odniesieniu do stanu faktycznego przedmiotowej sprawy". Jednocześnie skarżący kasacyjnie wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i rozpoznanie skargi oraz zasądzenie od organu na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
W uzasadnieniu autor skargi kasacyjnej wskazał, że postanowienie Sądu I instancji jest oczywiście niesłuszne oraz podniósł, że pomimo iż wniesionego środka odwoławczego nie skierował do Samorządowego Kolegium Odwoławczego oraz iż nazwał go skargą, a nie zażaleniem, to doręczył go właściwemu organowi za pośrednictwem którego środkowi temu można było nadać dalszy bieg. Powyższe uchybienia nie mogą powodować odrzucenia skargi, albowiem w tym stanie faktycznym judykatura stoi na stanowisku, że skarżący wyczerpał drogę zaskarżenia.
Ponadto podniósł, że adresat tego środka winien postąpić zgodnie z procedurą bez względu na formę wniesionego środka, istotne jest bowiem wyrażenie woli skarżącego do działań organu i potraktować wniesiony środek jako złożony w terminie i we właściwej formie. Zaznaczył również, że strona działała osobiście i nie ciążył na niej obowiązek znajomości procedury zaskarżenia. Na poparcie swojego stanowiska autor skargi kasacyjnej przytoczył szczegółowo opisane w jej treści orzeczenia sądów administracyjnych.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Burmistrz Miasta i Gminy W. wniósł o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
W pierwszej kolejności podnieść należy, że mimo iż w treści skargi kasacyjnej jej autor jako zaskarżone orzeczenie wskazuje na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. II SAB/Po 21/10, Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że wolą wnoszącego skargę kasacyjną jest odwołanie się od wydanego w sprawie postanowienia. Powyższe wynika z uzasadnienia skargi kasacyjnej oraz z faktu, że w I instancji w przedmiotowej sprawie nie zapadł żaden wyrok.