Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zofia Flasińska po rozpoznaniu w dniu 18 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku S. P. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej S. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 16 czerwca 2011 r., II SA/Ke 247/11 oddalającego skargi K. M. i S. P. na decyzję Wojewody Świętokrzyskiego z dnia [...] marca 2011 r., znak: [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Wyrokiem z dnia 16 czerwca 2011 r., II SA/Ke 247/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach (dalej jako: WSA) oddalił skargi K. M.
i S. P. na decyzję Wojewody Świętokrzyskiego (dalej jako: wojewoda) z dnia [...] marca 2011 r., znak: [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej.
We wniosku z dnia 23 września 2011 r. "o wydanie nakazu wstrzymania budowy ulicy [...] do momentu całkowitego rozstrzygnięcia sprawy" S. P. wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji wojewody i poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta K. (dalej jako: prezydent) Nr [...] z dnia [...] grudnia 2010 r., znak: [...] o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. "Budowa ulicy [...] w K. na odcinku od ul. [...] do ul. [...] wraz z budową odwodnienia i oświetlenia ulicznego oraz przebudową kolidującej infrastruktury niezwiązanej z budową drogi".
W uzasadnieniu wskazano, że po wybudowaniu ulicy [...] odległość między domem wnioskodawczyni, a płotem wyniesie około 50 cm. Ponadto Miejski Zarząd Dróg w K. wezwał wnioskodawczynię do wydania nieruchomości oraz poinformował ją o złożonym do urzędu miasta wniosku egzekucyjnym dotyczącym tej nieruchomości. Zdaniem S. P. tylko wydanie przez Sąd stosownego postanowienia o wstrzymaniu budowy ulicy [...] lub nienaruszalności działki może uchronić ją przed zabraniem działki, aż do momentu rozstrzygnięcia sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny (dalej jako: NSA).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosowanie do treści art. 61 § 3 in principio ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., nr 153, poz. 1270 ze zmianami - dalej jako: ppsa) po przekazaniu sądowi skargi, Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w część aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Stwierdzić przy tym należy, iż dopuszczalnym jest wstrzymanie wykonania decyzji na podstawie powyższego przepisu w postępowaniu kasacyjnym wszczętym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku oddalającego skargę (por. uchwałę NSA z 16 kwietnia 2007 r., I GPS 1/07, ONSAiWSA z 2007 r., nr 4, poz. 77). NSA wskazuje, że celem instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, o której mowa we wskazanym wyżej przepisie, jest zapewnienie skarżącemu ochrony tymczasowej w toku sądowej kontroli skarżonego aktu przed następstwami wadliwych aktów lub czynności organów administracji publicznej, których wykonanie może doprowadzić do wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Udzielenie ochrony tymczasowej wiąże się więc zawsze z próbą zapobieżenia wystąpienia wyżej wskazanych zagrożeń, które mogą wystąpić jako następstwo wykonania aktu lub czynności. Stwierdzić trzeba, że w okolicznościach niniejszej sprawy skarżąca nie wykazała, aby wykonanie decyzji kontrolowanej w niniejszym postępowaniu sądowym tj. decyzji wojewody, którą utrzymano w mocy decyzję prezydenta może doprowadzić do wystąpienia niebezpieczeństw, o których mowa w art. 61 § 3 ppsa. Zdaniem NSA we wniosku nie uprawdopodobniono okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków tj. nie przedstawiono konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Za takie nie można uznać enigmatycznego stwierdzenia o zabraniu strefy bezpieczeństwa wnioskodawczyni. NSA wskazuje więc, że aby uzyskać ochronę tymczasową z art. 61 § 3 ppsa uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest właściwe. Jak wskazano powyżej, tego warunku nie spełniają więc ogólne argumenty strony skarżącej odnoszące się do jej poczucia bezpieczeństwa. Z przedstawionych wyżej przyczyn NSA, z uwagi na brak zaistnienia przesłanek wskazanych w art. 61 § 3 w związku z art. 193 ppsa, oddalił rozpoznawany wniosek jako pozbawiony usprawiedliwionych podstaw. Na marginesie NSA podkreśla, że celem instytucji wstrzymania wykonania decyzji jest ukształtowanie stosunków do czasu rozpoznania skargi w zakresie zapobieżenia znacznej szkodzie lub trudnym do odwrócenia skutkom, a nie ocena legalności decyzji czy wyroku (por. postanowienie NSA z dnia 10 października 2008 r.,
II OZ 741/08, LEX nr 493666). Tym samym, ani zaskarżone orzeczenie WSA ani niniejsze postanowienie NSA nie przesadzają o ostatecznym wyniku oceny zaskarżonej decyzji przez Sąd administracyjny.