Dnia 20 września 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 20 września 2013 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H.S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 maja 2013 roku, sygn. akt II SA/Łd 481/13 o odrzuceniu skargi H.S. na rozporządzenie Wojewody Łódzkiego z dnia [...] lutego 2008 roku Nr [...] w przedmiocie ustanowienia planu ochrony Bolimowskiego Parku Krajobrazowego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 28 maja 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę H.S. (dalej jako "skarżąca") na rozporządzenie Wojewody Łódzkiego z dnia [...] lutego 2008 r. w przedmiocie ustanowienia planu ochrony Bolimowskiego Parku Krajobrazowego.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że warunkiem dopuszczalności skargi na rozporządzenie Wojewody Łódzkiego było wcześniejsze wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Takie wezwanie w rozpatrywanej sprawie zostało skierowane do organu dwukrotnie. Skarżąca z wezwaniem wystąpiła do organu w dniu 7 marca 2012 r. Następnie w dniu 6 czerwca 2012 r. skarżąca wniosła skargę do sądu administracyjnego. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 30 listopada 2012 r. sygn. akt: II SA/Łd 607/12 odrzucił skargę uznając, że została wniesiona z uchybieniem terminu. Postanowieniem z dnia 26 marca 2013 r., sygn. akt. II OSK 587/13 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną skarżącej od powyższego postanowienia. Po raz kolejny z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa skarżąca wystąpiła w dniu 16 lutego 2013 r. W ślad za tym wezwaniem skarżąca wniosła przedmiotową skargę.
Sąd I instancji stwierdził, że wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia jest czynnością prawną, która przysługuje danemu podmiotowi w stosunku do określonej uchwały (aktu) - jednokrotnie. Następne pisma w tej samej sprawie, pochodzące od tego samego podmiotu, nie są wezwaniami w rozumieniu tego przepisu.
Wezwanie, o którym mowa, wszczyna postępowanie, które ma kolejne etapy obwarowane terminami i innymi warunkami procesowymi. Jeżeli więc strona uruchomi takie postępowanie i na skutek wniesienia skargi z uchybieniem terminu do jej wniesienia doprowadzi do odrzucenia skargi, to ponowne wniesienie w tej samej sprawie takiej samej skargi byłoby, w ocenie Sądu I instancji, podważeniem sensu rygorów procesowych i skutków ich stosowania. Sąd I instancji podkreślił, że specyfika spraw rozpoznawanych przez sąd administracyjny polega właśnie na tym, że postępowanie przed tym sądem pozostaje zawsze w ścisłym związku z poprzedzającym je postępowaniem prowadzonym w danej sprawie przez organy administracji publicznej, których działania są objęte kontrolą sądu administracyjnego. W ocenie Sądu I instancji, oznacza to, że wniesiona w niniejszej sprawie kolejna skarga tego samego podmiotu jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniosła skarżąca. W pierwszej kolejności zarzuciła naruszenie przepisów postępowania to jest art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - zwanej dalej "p.p.s.a.") poprzez błędne uznanie, że skarga jest niedopuszczalna. W ocenie skarżącej, skarga została złożona po spełnieniu ustawowej przesłanki wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa, o której mowa w art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (tekst jedn. Dz.U. z 2013, poz. 596 ze zm. - dalej jako "ustawa o samorządzie województwa"), a w okolicznościach sprawy nie zachodzą przesłanki z art. 90 ust. 3 cytowanej ustawy uniemożliwiające rozstrzygnięcie sprawy wyrokiem.