Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 19 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku L.K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej L. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 8 maja 2013 r., sygn. akt II SA/Gd 172/13 oddalającego skargę L. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
W skardze kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 8 maja 2013 r., sygn. akt II SA/Gd 172/13, L. K. zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w całości.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Przepis art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.", stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przy czym przyjmuje się, że to na stronie skarżącej spoczywa obowiązek uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, tak aby przekonać sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. Nie wystarcza przy tym jedynie sformułowanie odpowiedniego żądania, bez przytoczenia stosownej argumentacji (porównaj: postanowienie NSA z dn. 37.07.2013 r., sygn. akt II OZ 627/13, npubl.; postanowienie NSA z dn. 6.06.2012r., sygn. akt I GZ 99/12, npubl.; postanowienie NSA z dn. 8.11.2006 r., sygn. akt II FZ 666/06, npubl;).
W niniejszej sprawie skarżący kasacyjnie formułując żądanie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie przytoczył żadnej argumentacji na jej poparcie. Zatem skoro skarżący kasacyjnie nie zawarł żadnego uzasadnienia złożonego wniosku, to nie wiadomo na czym w tej konkretnej sprawie miałoby polegać niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z tego względu, na podstawie art. 61 § 3 w zw. z art. 193 P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.