Skarga kasacyjna na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Siegień po rozpoznaniu w dniu 14 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 czerwca 2020 r., sygn. akt VII SA/Wa 307/20 o odrzuceniu skargi I. S. w sprawie ze skargi I. S. i W. S. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2019 r., znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/3

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zaskarżonym postanowieniem z [...] czerwca 2020 r., na postawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.), dalej: "ppsa", odrzucił, jako niedopuszczalną, skargę I. S. wniesioną na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] kwietnia 2019 r., znak: [...] umarzającą postępowanie odwoławcze z odwołania W. S. na decyzję Wojewody [...] z [...] lutego 2019 r., nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta [...] z [...] grudnia 2003 r. w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę. Sąd stwierdził, że w przedmiotowej sprawie decyzja organu drugiej instancji została skierowana wyłącznie do W. S., który wniósł odwołanie od rozstrzygnięcia Wojewody [...]. Powyższe zdaniem Sądu oznacza, że I. S. nie była stroną postępowania, zakończonego wydaniem zaskarżonej decyzji, a zatem nie jest ona jednym z podmiotów, o których mowa w art. 50 § 1 ppsa i nie ma interesu prawnego w jej skarżeniu. Dlatego też jej skarga jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu. Jednocześnie Sąd wskazał, że odrzucenie skargi I. S. nie wpływa na możliwość rozpatrzenia skargi drugiego ze skarżących - W. S., ani na wynik tego rozstrzygnięcia.

Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie wniosła I. S. - reprezentowana przez ustanowionego z urzędu pełnomocnika. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c i art. 3 § 1 ppsa w zw. z art. 50 § 1 ppsa w zw. z art. 28 kpa poprzez niewłaściwą kontrolę działalności administracji publicznej skutkującą ustaleniem, że I. S. nie posiadała statusu strony w postępowaniu administracyjnym i co za tym idzie nie posiada takiego statusu w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Zdaniem wnoszącej skargę kasacyjną, jej interes prawny powinien być badany w oparciu o art. 28 kpa, a w świetle tego przepisu to bez wątpienia ma ona interes prawny uprawniający ją do udziału w postępowaniu administracyjnym i sądowoadministracyjnym jako właścicielka sąsiedniej działki, zamieszkująca na tejże posesji.

Wskazując na powyższe zarzuty I. S. wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i zasądzenie kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Ponadto w piśmie z [...] sierpnia 2020 r. skarżąca kasacyjnie wniosła o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Rozpoznając wniosek o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie, zauważyć należy, że zgodnie z art. 182 § 1 ppsa Naczelny Sąd Administracyjny może rozpoznać na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną od postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego kończącego postępowanie w sprawie, a do takich postanowień należy zaskarżone postanowienie Sądu pierwszej instancji wydane na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ppsa. Wobec tego nie było przeszkód do rozpoznania skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego (art. 182 § 3 ppsa).

Strona 1/3