Dnia 18 października 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 18 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Województwa Dolnośląskiego od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 czerwca 2017 r. sygn. akt IV SA/Wr 248/17 w sprawie ze skargi Województwa Dolnośląskiego na postanowienie Wojewody Dolnośląskiego z dnia 26 kwietnia 2017 r., nr NK-N.4131.196.3.2017.GD1 w przedmiocie wstrzymania wykonania uchwały w sprawie powierzenia pełnienia obowiązków dyrektora Teatru Polskiego we Wrocławiu postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania.
Postanowieniem z dnia 7 czerwca 2017 r., sygn. akt IV SA/Wr 248/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę Województwa Dolnośląskiego na postanowienie Wojewody Dolnośląskiego z dnia 26 kwietnia 2017 r., nr NK-N.4131.196.3.2017.GD1 w przedmiocie wstrzymania wykonania uchwały w sprawie powierzenia pełnienia obowiązków dyrektora Teatru Polskiego we Wrocławiu - jako niedopuszczalną. Stan faktyczny i prawny sprawy przedstawia się następująco.
Postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2017 r. Wojewoda Dolnośląski, na podstawie art. 82 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2016 r., poz. 486), wstrzymał wykonanie uchwały Zarządu Województwa Dolnośląskiego z dnia 26 kwietnia 2017 r., nr 3709/V/17, w sprawie powierzenia pełnienia obowiązków Teatru Polskiego we Wrocławiu.
Powyższe postanowienie zaskarżyło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu Województwo Dolnośląskie, domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia z uwagi na jego nielegalność.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda Dolnośląski wniósł o jej odrzucenie, względnie oddalenie, podnosząc w uzasadnieniu, że kwestionowane postanowienie nie należy do żadnej z wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", form działania administracji publicznej. W szczególności zaskarżone postanowienie nie stanowi aktu nadzoru (por. postanowienie WSA w Szczecinie z 26 października 2015 r., II SA/Sz 1181/15; postanowienia NSA: z 15 września 2016 r., II OSK 1898/16; z 13 lipca 2016 r., II OSK 1461/16 i II OSK 1474/16). Zdaniem organu, z uwagi na obowiązujące przepisy dotyczące procedury zaskarżania aktów nadzoru oraz krótkotrwałości obowiązywania takiego postanowienia, powodowałoby to pewnego rodzaju fikcję w zakresie odniesienia zamierzonych skutków zaskarżenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 7 czerwca 2017 r., sygn. akt IV SA/Wr 248/17, odrzucając skargę, powołał się na treść art. 3 § 2 pkt 7 p.p.s.a. i art. 78 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa oraz wskazał, że zgodnie z orzecznictwem sądowoadministracyjnym aktem nadzoru nie jest wstrzymanie wykonania uchwały organu województwa. Wstrzymanie wykonania, o którym mowa w art. 82 ust. 2 ustawy o samorządzie województwa, jest rozstrzygnięciem incydentalnym, podejmowanym w dacie wszczęcia postępowania nadzorczego bądź w jego toku. Nie rozstrzyga o istocie sprawy i nie stanowi końcowego rozstrzygnięcia. Ustawodawca nie określił przesłanek wstrzymania wykonania uchwały, a zatem w każdym przypadku to organ nadzoru dokonuje zasadności jego zastosowania. Przepisy ustawy o samorządzie województwa nie określają formy prawnej takiego rozstrzygnięcia. W piśmiennictwie przyjmuje się, że wstrzymanie wykonania może nastąpić w formie postanowienia. Ponadto pomimo zawartego w art. 82 ust. 6 ww. ustawy odesłania do odpowiedniego stosowania przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego na wydane w tym trybie postanowienie nie przysługuje zażalenie, brak jest bowiem materialnoprawnej podstawy do jego wniesienia, a poza tym przepisy K.p.a. nie mogą mieć zastosowania do wstrzymania wykonania, które nie jest rozstrzygnięciem nadzorczym. Zdaniem Sądu, w omawianej sprawie wniesienie skargi do sądu administracyjnego byłoby dopuszczalne wówczas, gdyby taką możliwość przewidywały wprost przepisy ustawy o samorządzie województwa, czy też ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Tymczasem zgodnie z art. 82b ustawy o samorządzie województwa zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlegają wyłącznie rozstrzygnięcia nadzorcze. Ratio legis tej regulacji wynika, w ocenie Sądu, przede wszystkim z faktu, że postępowanie nadzorcze jest krótkotrwałe, a wojewoda jest związany określonym w art. 91 ust. 1 terminem do wydania rozstrzygnięcia nadzorczego. Jedynie stwierdzenie nieważności uchwały organu województwa wstrzymuje z mocy prawa ich wykonanie w zakresie objętym stwierdzeniem nieważności. W pozostałych przypadkach wstrzymanie wykonania upada. Skoro zatem przepisy nie przewidują możliwości zaskarżenia wstrzymania wykonania uchwały organu województwa do sądu administracyjnego, zdaniem Sądu, skarga podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. Dlatego Sąd nie znalazł podstaw do merytorycznego rozpoznania zarzutów i wniosków, jakie zawiera skarga.