Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Gminy Batorz w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. Z. i J. Z. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 30 listopada 2004 r. sygn. akt II SA/Lu 346/04 odrzucające skargę P. Z. i J. Z. na uchwałę Rady Gminy Batorz z dnia 25 marca 2004 r. Nr XII/90/2004 w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: oddalić skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, postanowieniem z dnia 30 listopada 2004 r. sygn. akt SA/Lu 346/04, odrzucił skargę J. Z. i P. Z. na uchwałę Rady Gminy Batorz z dnia 25 marca 2004 r. Nr XII/90/2004, w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że przedmiotowa uchwała, zarówno w dniu wezwania przez skarżących do usunięcia naruszenia prawa, tj. 7 kwietnia 2004 r., jak i wniesienia skargi do Sądu, tj. 24 maja 2004 r. nie weszła jeszcze w życie, czyli nie wywołała w tym zakresie skutków prawnych. Jej promulgacja nastąpiła bowiem w Dzienniku Urzędowym Województwa Lubelskiego Nr 93 poz. 1538 z dnia 4 czerwca 2004 r., czyli biorąc pod uwagę okres vacatio legis, weszła w życie dopiero z dniem 18 czerwca 2004 r.

Oznacza to - podkreślił Sąd - że w dacie wniesienia skargi, tj. w dniu 24 maja 2004 r. przedmiotowa uchwała Rady Gminy Batorz nie miała mocy obowiązującej jako akt prawa miejscowego w rozumieniu art. 94 Konstytucji RP, dlatego też nie mogła naruszyć interesu prawnego lub uprawnienia skarżących.

P. Z. i J. Z. wnieśli skargę kasacyjną od powyższego wyroku podnosząc zarzut naruszenia przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), "polegające na błędnym jego zastosowaniu w sytuacji gdy nie zachodziły przesłanki do odrzucenia skargi, w szczególności nietrafne jest uznanie skargi złożonej przez skarżących jako przedwczesnej oraz art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz.U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717) polegającą na błędnym przyjęciu, że osoba, której interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone na skutek podjęcia uchwały rady gminy, może podjąć czynności zmierzające do usunięcia naruszonego interesu, tj. dokonać wezwania do usunięcia naruszenia i zaskarżyć to naruszenie do sądu administracyjnego jedynie wówczas gdy uchwała, stanowiąca akt prawa miejscowego została promulgowana i ma moc obowiązującą."

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionej podstawy.

Stosownie do art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, każdy czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ gminy w zakresie administracji publicznej może - po bezskutecznym wezwaniu jej do usunięcia naruszenia prawa - zaskarżyć daną uchwałę do sądu administracyjnego. Zgodnie natomiast z ust. 3 tego przepisu, w zakresie wezwania do usunięcia naruszenia prawa stosuje się przepisy o terminach załatwiania spraw w postępowaniu administracyjnym.

W niniejszej zaś sprawie skarżący najpierw wezwali do usunięcia naruszenia prawa, a następnie złożyli skargę do sądu administracyjnego, na uchwałę Rady Gminy Batorz, która zarówno w dniu wymienionego wezwania, jak i złożenia skargi nie weszła jeszcze, w życie. Uchwała ta - jak już zauważył Sąd I instancji - została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa Lubelskiego Nr 93 poz. 1538, z dnia 4 czerwca 2004 r., czyli mając na uwadze okres vacatio legis, weszła w życie dopiero dnia 18 czerwca 2004 r.

Należy zatem podzielić stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, iż niedopuszczalnym było zaskarżenie powoływanej uchwały, która nie weszła jeszcze do obrotu prawnego. Akt ten nie mógł bowiem, z tego właśnie względu, naruszać czyjegokolwiek interesu prawnego, czy wywoływać skutków prawnych w rozumieniu art. 101 ust. 1 i 3 ustawy o samorządzie gminnym.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 184 w związku z art. 182 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak wyżej.

Strona 1/1