Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Gliniecki po rozpoznaniu w dniu 3 października 2014 r. skargi kasacyjnej T. D. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2014 r. sygn. akt VII SA/Wa 2479/13 umarzającego postępowanie sądowe ze skargi H. D. w sprawie ze skargi T. D. i H. D. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności postanowienia postanawia: oddalić skargę kasacyjną
T. D. i H. D. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności postanowienia.
H. D. pismem z dnia 31 stycznia 2014 r. wniosła o uchylenie zarządzenia z dnia 21 stycznia 2014 r. o wezwaniu jej do uiszczenia wpisu od skargi oraz wskazała, że "wniesienie skargi przeze mnie - H. D. - nie jest konieczne. Dlatego wnoszę o uznanie skargi, jako wniesionej tylko w imieniu T. D".
Następnie pismem z 5 marca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wezwał H. D. do sprecyzowania pisma z dnia 31 stycznia 2014 r. poprzez wskazanie, czy stanowi ono zażalenie na zarządzenie z dnia 21 stycznia 2014 r. oraz czy stanowi oświadczenie o cofnięciu skargi. W odpowiedzi na wezwanie, w piśmie z dnia 15 marca 2014 r. H. D. wskazała, iż pismo z dnia 31 stycznia 2014 r. stanowi jej oświadczenie o cofnięciu skargi oraz że skarga została wniesiona tylko przez jej męża T. D.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 25 marca 2014 r., na podstawie 161 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - dalej p.p.s.a. umorzył postępowanie sądowe ze skargi H. D.
T. D. wniósł skargę kasacyjną od postanowienia Sądu z dnia 25 marca 2014 r. zarzucając mu naruszenie:
1. art. 60 p.p.s.a. wskutek polegające na zaniechaniu zbadania przesłanek warunkujących dopuszczalność cofnięcia skargi przez stronę;
2. art. 214 § 2 p.p.s.a. poprzez żądanie od H. D. uiszczenia wpisu sądowego od skargi podczas gdy pismo wnoszone przez kilka osób, których uprawnienia lub obowiązki związane z przedmiotem zaskarżenia są wspólne powinno podlegać jednej opłacie - co w sposób oczywisty miało istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż podjęła decyzje o cofnięciu skargi z powodu przekonania, że będzie musiała skargę tę niezależnie od T. D. opłacić.
T. D. wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz o zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz pełnomocnika z urzędu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstawy.
Naczelny Sąd Administracyjny, stosownie do art. 183 § 1 p.p.s.a., rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej. Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej oznacza, że Sąd może odnieść się do tych zarzutów, które przytoczone są w podstawach kasacyjnych jako zarzuty naruszenia wskazanych przepisów prawnych.
Zgodnie z art. 60 p.p.s.a. skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Takie uprawnienie przyznane stronie postępowania sądowadministracyjnego stanowi wyraz zasady dyspozycyjności, umożliwiającej stronie rozporządzanie przedmiotem postępowania sądowadministracyjnego w ramach przysługujących jej na mocy obowiązujących przepisów uprawnień procesowych. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Tylko w takim przypadku sąd może odstąpić od obowiązku umorzenia postępowania zgodnie z art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Jest to regulacja ustanawiająca wyjątek od ogólnej zasady związania sądu cofnięciem skargi i w związku z tym podlega wykładni ścieśniającej. Tym samym uznanie cofnięcia skargi za niedopuszczalne wymaga pozytywnego ustalenia przez sąd istnienia nieważności zaskarżonego aktu lub czynności. Oznacza to zarazem, że powody jakimi kieruje się skarżący cofając skargę nie mają znaczenia dla Sądu, chyba że cofnięcie skargi ma na celu obejście prawa lub spowoduje utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.