Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 30 grudnia 2014 r., sygn. akt II SA/Ke 1085/14 odrzucającego skargę A. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia [...] września 2014 r. znak: [...] w przedmiocie nakazu usunięcia odpadów odrzucić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2014 r., sygn. akt II SA/Ke 1085/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach odrzucił skargę A. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia [...] września 2014 r. znak: [...] w przedmiocie nakazu usunięcia odpadów.
W uzasadnieniu wskazano, że decyzją z dnia [...] września 2014r. znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy B. z dnia [...] czerwca 2014r. znak: [...] nakazującą A. L. usunięcie wyszczególnionych w tym rozstrzygnięciu odpadów składowanych na działkach nr ewid. [...] obręb Z., gmina B. W treści tego rozstrzygnięcia zawarto pouczenie o prawie wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach za pośrednictwem Kolegium - w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało doręczone A. L. w dniu 10 października 2014r. W dniu 12 listopada 2014r. A. L. złożył w siedzibie organu odwoławczego skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na ww. decyzję z dnia [...] września 2014r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wskazał, że jak wynika ze znajdującego się w aktach administracyjnych zwrotnego poświadczenia odbioru zaskarżonej decyzji (k. 58 akt administracyjnych) rozstrzygnięcie to zostało doręczone A. L. w dniu 10 października 2014r. Z tego też względu - mając na uwadze dyspozycję art. 53 § 1 ustawy ppsa termin do wniesienia skargi w niniejszej sprawie - o którym prawidłowo organ II instancji pouczył skarżącego - upłynął A. L. w dniu 10 listopada 2014r. (poniedziałek). Tymczasem skarga w niniejszej sprawie została wniesiona w dniu 13 listopada 2014r. - co potwierdza pieczęć prezentaty Kolegium - a zatem z 2 - dniowym uchybieniem ustawowego terminu.
Skargę kasacyjną w dniu 20 lutego 2015r sporządził osobiście i złożył do sądu tego samego dnia A. L.
Dnia 15 czerwca 2015r do sądu I instancji wpłynęła kolejna skarga kasacyjna A. L, tym razem sporządzona przez ustanowionego z urzędu pełnomocnika. Zaskarżając orzeczenie w całości zarzucono w niej naruszenie prawa procesowego tj. art. 58 § 1 pkt 2) ppsa poprzez błędne uznanie, ze skarga została złożona przez skarżącego w dniu 12 listopada 2014 r. zamiast w dniu 10 listopada 2014 r., które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy.
Powołując się na powyższe wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, a to na podstawie art. 185 § 1 ppsa oraz o przyznanie kosztów pomocy prawnej z urzędu albowiem pełnomocnik nie otrzymał wynagrodzenia od mocodawcy.
W uzasadnieniu wskazano, że skarga do WSA datowana jest na dzień 8.11.2014 r.- sobota, skarżący złożył skargę w SKO osobiście, SKO wniosło o jej oddalenie pomijając całkowicie kwestię jej odrzucenia, z powodu uchybienia terminu do jej złożenia, przyjmując że skarga wpłynęła w terminie. Powyższe okoliczności wskazują, że skarga została złożona w dniu 10 listopada 2014 r., tj. w poniedziałek, z zachowaniem 30 dniowego terminu do złożenia skargi, który upływał w niedzielę 9 listopada 2014 r. Ze względu na tzw. "długi weekend" związany z dniem wolnym - 11 listopada 2014 r., w dniu 10 listopada 2014 r. znaczna część pracowników SKO posiadała dzień wolny od pracy, analogicznie jak w innych zakładach w Polsce. W konsekwencji ze względu na braki kadrowe w SKO w dniu 10 listopada 2014 r. prezentata potwierdzająca wpływ skargi skarżącego do SKO została przystawiona na dokumencie skargi dopiero w dniu 12 listopada 2014 r. Wydając zaskarżone postanowienie WSA nie zanalizował ani nie podjął próby wyjaśnienia powyższych okoliczności świadczących na korzyść skarżącego.