Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2013 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 października 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 2031/13 o odrzuceniu skargi Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia obowiązków zabezpieczających nieruchomość przed naruszeniem stosunków wodnych postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 2 października 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 2031/13, odrzucił skargę Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] lipca 2013 r. w przedmiocie nałożenia obowiązków zabezpieczających nieruchomość przed naruszeniem stosunków wodnych.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w przedmiotowej sprawie wysokość wpisu od skargi wynosi 300 zł., stosownie do § 2 ust. 3 pkt 4 rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 221, poz. 2193 ze zm.).
Skarżący w dniu 2 sierpnia 2013 r. uiścił tylko kwotę 200 zł. tytułem wpisu od skargi i z tego względu Sąd - na podstawie art. 220 § 1 w związku z art. 220 § 3 p.p.s.a. - pismem z dnia 30 sierpnia 2013 r. wezwał stronę skarżącą do uzupełnienia wpisu od skargi o kwotę 100 zł., w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie zostało doręczone w dniu 3 września 2013 r., a siedmiodniowy termin do uzupełnienia wpisu od skargi bezskutecznie upłynął w dniu 10 września 2013 r. (wtorek).
Skoro w wyznaczonym terminie nie uzupełniono wpisu od skargi, Sąd odrzucił skargę na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a.
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad w piśmie zatytułowanym "zażalenie", a stanowiącym skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Warszawie i o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów prawa procesowego, które miało wpływ na wynik sprawy:
- art. 230 § 1 p.p.s.a. w związku z § 2 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, poprzez błędną kwalifikację zakresu skargi, a w konsekwencji niewłaściwe określenie wysokości wpisu mimo, iż właściwe określenie zakresu skargi doprowadziłoby do uznania uiszczonego wpisu;
- art. 220 § 3 w związku z § 2 ust. 3 pkt 4 rozporządzenia, poprzez nieuwzględnienie kwoty 100 zł zdeponowanej na rachunku bankowym WSA w Warszawie, o której zwrocie skarżącego poinformowano pismem z dnia 03.09.2013 r.
W uzasadnieniu podkreślono, że skarga dotyczyła wyłącznie uchylenia części decyzji wskazującej termin wykonania określonych w niej robót, jej zakres nie dotyczył kwestii związanych z nałożonymi obowiązkami wynikającymi z przepisów prawa wodnego lecz wyłącznie z nałożonym terminem wykonania obowiązków. Przy ustalaniu terminu wykonania obowiązków organ II instancji nie kierował się regulacjami wynikającymi z przepisów ustawy prawo wodne a jedynie władczym uznaniem administracyjnym, którego charakter niewątpliwie nie jest statuowany treścią art. 29 ust. 3 prawa wodnego, stanowiącego podstawę prawną rozstrzygnięcia. Sąd błędnie zakwalifikował skargę jako związaną z gospodarką wodną, a w konsekwencji ustalił wysokość wpisu stosownie do treści § 2 ust. 3 pkt 4 rozporządzenia na kwotę 300 zł., podczas gdy zastosowanie w sprawie winna znaleźć regulacja § 2 ust. 6 rozporządzenia, zgodnie z którą wysokość wpisu od skargi wynosi 200 zł.