Skarga kasacyjna na bezczynność Wojewody Małopolskiego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Gliniecki po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Małopolskiego od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 stycznia 2007 r., sygn. akt II SO/Kr 24/06 w zakresie wymierzenia grzywny Wojewodzie Małopolskiemu w sprawie ze skargi Koła Łowieckiego "C." w W. na bezczynność Wojewody Małopolskiego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie

Inne orzeczenia o symbolu:
6169 Inne o symbolu podstawowym  616
Inne orzeczenia z hasłem:
Wymierzenie grzywny
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie

Pismem z dnia 9 listopada 2006 r. Koło Łowieckie "C." zwróciło się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z wnioskiem o wymierzenie grzywny Wojewodzie Małopolskiemu za nieprzekazanie Sądowi w terminie skargi Koła Łowieckiego, którą Sąd przesłał organowi przy piśmie z dnia 21 sierpnia 2006 r. Sąd I instancji ustalił, że do dnia 12 stycznia 2007 r. nie wpłynęła do Sądu skarga wraz z odpowiedzią i aktami administracyjnymi (k. 20 akt o sygn. II SO/Kr 24/06), wobec czego postanowieniem z dnia 25 stycznia 2007 r. wymierzył Wojewodzie Małopolskiemu grzywnę w kwocie 7400 zł., na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a.

W skardze kasacyjnej od tego postanowienia zarzucono błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 55 § 1 w zw. z art., 54 § 1 i art. 154 § 6 p.p.s.a. przez przyjęcie, że Sąd może wymierzyć grzywnę bez przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązku, o którym mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a. oraz naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy (art. 194 § 1 pkt 10 w zw. z art. 55 § 1 i art. 165 p.p.s.a.) przez przyjęcie, że od powyższego postanowienia przysługuje skarga kasacyjna a nie zażalenie. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że przed wymierzeniem grzywny Sąd powinien przeprowadzić postępowanie wyjaśniające przyczyny zwłoki, a nie od razu przychylać się do wniosku skarżącego, jak w tej sprawie. Dodatkowo podniesiono, że skarga została mylnie skierowana do Wojewody Małopolskiego, który utracił kompetencje do jej rozpoznania na rzecz Sejmiku Województwa Małopolskiego, a pismem z dnia 13 września 2006 r. organ poinformował Koło Łowieckie "C." o bezzasadności zarzutów. Zdaniem organu nie zachodziły podstawy do przypisywania Wojewodzie Małopolskiemu bezczynności, a tym samym wymierzania grzywny w określonej w postanowieniu wysokości.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie jest pozbawiona usprawiedliwionych podstaw, chociaż nie wszystkie zarzuty w niej podniesione są zasadne. Wniosek o wymierzenie organowi grzywny na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. jest wnioskiem wszczynającym postępowanie w sprawie, mają więc do niego zastosowanie przepisy art. 63 i 64 p.p.s.a. Zgodnie z art. 64 § 3 p.p.s.a. do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Wobec tego zastosowanie w sprawie ma przepis art. 54 p.p.s.a., co oznacza, że Sąd, po wpłynięciu wniosku o wymierzenie Wojewodzie Małopolskiemu grzywny, powinien wniosek ten przesłać organowi, wzywając do udzielenia odpowiedzi na wniosek w terminie 30 dni od dnia doręczenia (zgodnie z § 2 tego artykułu). Tymczasem w niniejszej sprawie, jak wynika z akt, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, przed podjęciem zaskarżonego postanowienia z dnia 25 stycznia 2007 r., nie przesłał do Wojewody Małopolskiego wniosku o wymierzenie grzywny i nie wezwał organu do nadesłania odpowiedzi, czym naruszył art. 54 § 2 w zw. z art. 64 § 1 i § 3 p.p.s.a.

Odnosząc się natomiast do podniesionego w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia prawa procesowego, wskazać należy, że w konsekwencji tego, że postępowanie o wymierzenie organowi grzywny jest wszczynane wyłącznie na wniosek strony, wniosek ten jest odrębnie rejestrowany i rozpoznawany jako odrębna sprawa. Na postanowienie o wymierzeniu grzywny za nieprzekazanie w terminie skargi przysługuje zatem skarga kasacyjna, postanowienie to jest bowiem orzeczeniem kończącym postępowanie w odrębnej sprawie niż sprawa zainicjowana samą skargą, a ponadto nie ma przepisu który stanowiłby inaczej (art. 173 § 1 p.p.s.a.). Wskazywany w skardze kasacyjnej przepis art. 194 § 1 pkt 10 p.p.s.a. nie może stanowić podstawy do wniesienia zażalenia od postanowienia o wymierzeniu organowi grzywny, nie można bowiem przyjąć, że orzeczenie kończące postępowanie w sprawie jest zaskarżalne bądź nie, w zależności od kierunku rozstrzygnięcia sprawy (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Komentarz, LexisNexis Warszawa 2006 r.).

Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6169 Inne o symbolu podstawowym  616
Inne orzeczenia z hasłem:
Wymierzenie grzywny
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda