Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej "[...]" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 listopada 2019 r. sygn. akt IV SA/Wa 1720/19 odrzucającego skargę "[...]" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w W. na uchwałę Rady Miejskiej w Ożarowie Mazowieckim z dnia 4 października 2018 r., nr LXII/638/18 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z 18 listopada 2019 r., sygn. akt IV SA/Wa 1720/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 5a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm. dalej - p.p.s.a.) odrzucił skargę [...]Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w W. na uchwałę Rady Miejskiej w Ożarowie Mazowieckim w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru Macierzysz - Jawczyce - Mory część I.
Skarżąca spółka w skardze wskazała, że jej interes prawny do wniesienia skargi wynika z zawartej z właścicielem nieruchomości położonej w M. działka nr ew. [...] obręb [...] umowy najmu części tejże nieruchomości, przeznaczonej do umieszczenia nośnika reklamowego.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz Gminy Ożarów Mazowiecki występujący w imieniu Rady Miejskiej w Ożarowie Mazowieckim wniósł o jej oddalenie.
Sąd Wojewódzki zaznaczył, że zgodnie z art. 58 § 1 pkt 5a p.p.s.a., sąd odrzuca skargę jeżeli interes prawny lub uprawnienie wnoszącego skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, nie zostały naruszone stosownie do wymagań przepisu szczególnego. Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2018 r., poz. 994 ze zm., dalej "u.s.g."), każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem, podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego. Kryterium naruszenia interesu prawnego, na którym oparta jest legitymacja do wniesienia skargi na uchwałę lub zarządzenie organu gminy, oznacza, że akt ten musi naruszać interes prawny skarżącego, który musi być własny, indywidualny i oparty o konkretny przepis prawa powszechnie obowiązującego. Ze skargą może więc wystąpić, co do zasady, podmiot, który wykaże związek między chronionym przez przepisy prawa materialnego interesem prawnym, a aktem lub czynnością organu administracji publicznej.
Sąd Wojewódzki uznał, że w niniejszej sprawie kluczową kwestią jest to, czy przedstawione przez Skarżącą okoliczności faktycznie wskazują na występowanie własnego interesu prawnego. W ocenie Sądu tak nie jest. Skarżąca wywodzi bowiem swoje uprawnienie z faktu zawarcia z właścicielem nieruchomości umowy najmu, którą załączyła do skargi.
W ocenie Sądu Wojewódzkiego wszelkie prawa, które Skarżąca na jej podstawie nabyła w stosunku do nieruchomości, są jedynie pochodnymi praw przysługujących właścicielowi nieruchomości. Sytuacja prawna najemcy, jako strony umowy najmu, jest w pełni zależna od woli wynajmującego - ten może udzielić mniej praw, niż sam posiada, jednakże nigdy nie będzie mógł udzielić ich więcej. Wszelkie prawa i obowiązki, a także ich ograniczenia, przysługują właścicielowi nieruchomości i wynikają właśnie z faktu posiadania prawa własności. W tak przedstawionym stanie faktycznym Sąd Wojewódzki uznał, że w sprawie nie występuje interes prawny Skarżącej, a przysługuje jej jedynie interes faktyczny, wynikający z ewentualnej możliwości wyegzekwowania warunków zawartej z właścicielem nieruchomości umowy. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym ugruntowana jest bowiem teza, zgodnie z którą legitymacja skargowa w trybie określonym w art. 101 ust. 1 u.s.g. przysługuje właścicielom oraz użytkownikom wieczystym nieruchomości. Ponieważ dopiero wykazanie interesu prawnego lub uprawnienia i jego naruszenia można uznać za przesłankę dopuszczalności skargi wniesionej na podstawie ww. przepisu uzasadniającą jej merytoryczne rozpoznanie, a skarga w niniejszej sprawie nie spełnia tych warunków, Sąd nie miał podstaw do dokonania oceny legalności zaskarżonego aktu.