Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Włodzimierz Ryms po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. T. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 22 września 2015 r., sygn. akt II SA/Op 226/15 w zakresie odrzucenia skargi B. T. na uchwałę Rady Miejskiej B. z dnia [...] lutego 2015 r., Nr [...] w przedmiocie negatywnego stanowiska w sprawie zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego i zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 22 września 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu odrzucił skargę B. T. na uchwałę Rady Miejskiej B. z dnia [...] lutego 2015 r. w przedmiocie odmowy ponownego podjęcia procedury zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy B. i zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Rada Miejska B. zaskarżoną uchwałą z dnia [...] lutego 2015 r., po rozpatrzeniu wniosku skarżącej, przyjęła negatywne stanowisko w sprawie ponownego podjęcia procedury zmiany studium oraz miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru w rejonie ul. W. w celu umożliwienia na nim lokalizacji obiektu handlowo-usługowego o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m² tak jak przewidywano to w niezatwierdzonym w 2012 r. miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Miasta B. Przyjęty w poprzedniej kadencji Rady Miejskiej projekt uchwały w sprawie zmiany studium został przedłożony Radzie Miejskiej do uchwalenia, lecz uchwała nie została przez Radę podjęta. Po przeprowadzonych spotkaniach z mieszkańcami oraz po przeprowadzonej dyskusji Rada Miejska w B. uznała za niecelowe ponowne podjęcie procedury zmiany studium i planu miejscowego na cel określony we wniosku skarżącej.
B. T. wniosła skargę na uchwałę Rady Miejskiej B. z dnia [...] lutego 2015 r. w sprawie stanowiska dotyczącego jej wniosku. Skarżąca zarzuciła naruszenie art. 7 Konstytucji oraz art. 6 i 8 K.p.a., a także art. 5a ust. 1 i art. 94 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2015, poz. 1515), wskazując na negatywny wpływ uchwały na jej interes prawny w postaci utraty możliwości sfinalizowania transakcji sprzedaży gruntu na korzystnych dla siebie warunkach, tj. po cenie jaką można byłoby uzyskać po dokonaniu wnioskowanej zmiany planu miejscowego. Skarżąca podniosła, że po dokonanym podziale jej nieruchomości złożyła w dniu 16 stycznia 2015 r. wniosek o zmianę zapisu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Sprawa ta została niewłaściwie zreferowanie na spotkaniu w dniu 20 lutego 2015 r. oraz na sesji Rady w dniu 25 lutego 2015 r. Skarżąca zakwestionowała odwoływanie się w uzasadnieniu uchwały do rozstrzygnięcia poprzedniej Rady z 2012 r. (uchwały Nr [...] z września 2012 r.), w sytuacji gdy chodziło o nową sprawę, dotyczącą nowego wniosku.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie ewentualnie o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, odrzucając skargę, stwierdził, że skarżąca nie wykazała, iż zaskarżona uchwała narusza jej interes prawny. Przepis art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym nakłada na stronę skarżącą obowiązek wykazania, że w konkretnym wypadku istnieje związek pomiędzy prawnie gwarantowaną sytuacją strony a zaskarżoną uchwałą. Skarżąca powinna udowodnić, że zaskarżona uchwała, naruszając prawo, jednocześnie negatywnie wpływa na jej sferę prawnomaterialną, pozbawiając ją przykładowo pewnych uprawnień albo uniemożliwia ich realizację. Naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia otwiera dopiero drogę do merytorycznego rozpoznania skargi. Niemożność wykazania naruszenia konkretnego interesu prawnego lub uprawnienia, prowadzi natomiast do wniosku, że wnoszący skargę nie ma legitymacji procesowej do zaskarżenia uchwały. Istotą żądania skarżącej była zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gruntu położonego w B. przy ul. W. na nowe przeznaczenie - działalność usługowo-handlowa o powierzchni sprzedaży większej niż 2.000 m² O przeznaczeniu nieruchomości rozstrzyga miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a o zmianie planu miejscowego decyduje wyłącznie rada gminy, która podejmuje uchwałę w sprawie przystąpienia do sporządzenia planu. Rada podejmuje uchwałę z własnej inicjatywy lub na wniosek wójta, burmistrza (prezydenta miasta). Choć z wnioskiem do tych organów o sporządzenie planu może wystąpić każdy, to jednak rada nie ma obowiązku podjęcia uchwały w związku ze złożonym wnioskiem. Wniosek o zmianę planu miejscowego nie wiąże organu gminy do podjęcia postępowania w sprawie zmiany planu. Rozpatrując wniosek skarżącej o zmianę przeznaczenia nieruchomości Rada Gminy nie rozpoczęła działań w ramach procedury planistycznej przewidzianych ustawą z dnia 17 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199 ze zm.), a jedynie podjęła uchwałę intencyjną wyrażającą swoją opinię (stanowisko) co do złożonego przez B. T. wniosku z 13 marca 2015 r.