Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji zawartego w skardze kasacyjnej D. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 29 października 2015 r., sygn. akt III SA/Lu 539/15 oddalającego skargę D. S. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...] marca 2015 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 29 października 2015 r., sygn. akt III SA/Lu 539/15, oddalił skargę D. S. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...] marca 2015 r. w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego.
W skardze kasacyjnej od powyższego orzeczenia skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji ponieważ jej wykonanie spowoduje trudne do odwrócenia konsekwencji w postaci konieczności zmiany miejsca pobytu, wymiany wszelkich "dowodów urzędowych skarżącego" oraz znaczące utrudnienia w wykonywaniu pracy zawodowej. Wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest konieczne, gdyż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, w tym kolejnych procesów cywilnych czy postępowań przeciwegzekucyjnych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie.
Po oddaleniu skargi, skarżący, który wniósł skargę kasacyjną może wystąpić z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji (por. uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2007 r., I GPS 1/07, ONSAiWSA z 2007 r., nr 4, poz.77).
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 zwana dalej "p.p.s.a.") sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z konstrukcji powyższego przepisu wynika, że na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana. Jest to wyjątek od zasady, w myśl której wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.
Celem instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, o której mowa we wskazanym wyżej przepisie, jest zapewnienie stronie skarżącej ochrony tymczasowej w toku sądowej kontroli skarżonego aktu przed następstwami wadliwych aktów lub czynności organów administracji publicznej, których wykonanie może doprowadzić do wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Jednocześnie trzeba mieć na względzie przedmiot decyzji objętej wnioskiem, o jakim mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. W rozpoznawanej sprawie wniosek dotyczy decyzji o wymeldowaniu, a więc orzeczenia, związanego z rejestracją danych dotyczących miejsca pobytu danej osoby w konkretnym lokalu. Z zaskarżonego wyroku wynika, że wymeldowanie skarżącego z oznaczonego lokalu nastąpiło wskutek ustalenia, że przeprowadzona została egzekucja wyroku sądowego nakazująca opróżnienie spornego lokalu. Niesporna była okoliczność nieprzebywania skarżącego w przedmiotowym lokalu, a brak jego zgody na wymeldowanie podyktowany był zamiarem powrotu do miejsca zameldowania do czasu otrzymania lokalu socjalnego. W takim stanie sprawy wniosek o wstrzymanie zaskarżonej nie mógł być uwzględniony. Zaznaczyć bowiem należy, że istotą ewidencji ludności jest rejestracja danych dotyczących pobytu danej osoby pod określonym adresem. Decyzje w przedmiocie wymeldowania nie rozstrzygają o uprawnieniach danej osoby do lokalu, a ewentualnie spory w tym zakresie rozstrzygane są przez sądy powszechne w postępowaniach cywilnych.
Odnosząc się do argumentacji zawartej we wniosku wskazać należy, że konieczność zmiany przez skarżącego miejsca pobytu oraz wymiany dokumentów nie ma związku z decyzją o wymeldowaniu lecz jest wynikiem zdarzeń cywilnoprawnych, a konkretnie wyroku eksmisyjnego i przeprowadzonej egzekucji. Decyzja o wymeldowaniu nie wpływa na określenie uprawnień skarżącego do przebywania w oznaczonym lokalu. Dlatego też nie wywołuje ona skutków determinujących jego przyszłe miejsce zamieszkania, czy też możliwości podjęcia pracy zawodowej.
Z tych względów niezasadne są twierdzenia strony skarżącej o trudnych do odwrócenia skutkach przedmiotowej decyzji. W konsekwencji brak było podstaw do uwzględnienia wniosku na podstawie art. 61 § 3 w zw. z art. 193 p.p.s.a.