Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. sp. z o.o. z siedzibą w K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 7 lipca 2020 r., sygn. akt II SA/Kr 674/20 odrzucającego skargę S. sp. z o.o. z siedzibą w K. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2020 r., znak [...] w przedmiocie braku stwierdzenia bezczynności i przewlekłości w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
S. sp. z o.o. z siedzibą w K., reprezentowana przez radcę prawnego, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na "decyzję" Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2020 r., znak: [...] "wydaną w sprawie o udzielenie pozwolenia na budowę o nr [...] (Decyzja I)".
Zaskarżonemu rozstrzygnięciu strona skarżąca zarzuciła naruszenie:
- art. 546 ustawy Prawo wodne przez jego niewłaściwą wykładnię,
- art. 35 ustawy Prawo budowlane przez jego niewłaściwe zastosowanie,
- art. 37 k.p.a. poprzez przyjęcie, że ma on zastosowanie w sprawie, a "odwołanie" strony skarżącej od "Decyzji I" stanowi ponaglenie w rozumieniu ww. przepisu, pomimo tego, że stanowi ono odwołanie w świetle art. 127 i n. k.p.a.,
- art. 7, art. 77 i art. 136 k.p.a. poprzez niepodjęcie czynności mających na celu zebranie i rozpatrzenie materiału dowodowego sprawy,
- art. 64 § 2 k.p.a. poprzez uznanie, że organ I instancji zastosował ten przepis, mimo iż nie miał on zastosowania w niniejszej sprawie,
- art. 104 i n. k.p.a. poprzez uznanie, że nie miały one zastosowania w niniejszej sprawie, a rozstrzygnięcie organu I instancji nie nosiło znamion decyzji administracyjnej, chociaż organ rozstrzygnął sprawę i odmówił stronie skarżącej wydania pozwolenia na budowę, powołując się na wadliwość przedłożonej przez stronę skarżącą decyzji o warunkach zabudowy,
- art. 138 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie i oparcie rozstrzygnięcia w sposób błędny na art. 37 k.p.a., wbrew żądaniu strony skarżącej.
Do skargi załączono potwierdzenie uiszczenia 500 zł tytułem wpisu sądowego.
W obszernym uzasadnieniu skargi podniesiono, że pismo organu I instancji z dnia [...] stycznia 2020 r. informujące o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku strony skarżącej z dnia 16 grudnia 2019 r. o wydanie decyzji o udzieleniu pozwolenia na budowę, na podstawie art. 64 § 2 k.p.a., stanowiło w rzeczywistości merytoryczną decyzję administracyjną o odmowie udzielenia pozwolenia na budowę. Strona skarżąca podniosła, że ww. pismo z dnia [...] stycznia 2020 r. zawierało minimum elementów niezbędnych do zakwalifikowania go jako decyzję administracyjną, tj.: 1) oznaczenie organu, 2) oznaczenie adresata, 3) rozstrzygnięcie o istocie sprawy - odmowie wydania pozwolenia na budowę z uwagi na uznanie nieważności decyzji o warunkach zabudowy, 4) podpis osoby reprezentującej organ.
W związku z powyższym, zdaniem strony skarżącej, jej pismo zatytułowane "odwołanie od decyzji" nie powinno być kwalifikowane przez organy jako ponaglenie.
Strona skarżąca w obszerny sposób uzasadniła dlaczego jej zdaniem przedłożona przez nią decyzja WZ, następnie kilkukrotnie przenoszona (ostatnio 30 stycznia 2018 r.) powinna była zostać uznana przez organ za ważną podstawę wydania pozwolenia na budowę. Podniosła, że art. 64 § 2 k.p.a. mógłby być podstawą pozostawienia bez rozpoznania wniosku o pozwolenie na budowę w przypadku braku przedłożenia jakiejkolwiek decyzji WZ, a nie stwierdzenia przez organ, że przedłożona przez inwestora decyzja wygasła.
Wojewoda [...] w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie, jako wniesionej na postanowienie wydane na podstawie art. 37 k.p.a. W związku z tym, zdaniem Wojewody, sprawa nie należy do właściwości sądów administracyjnych. Organ wyjaśnił, że pismem z dnia [...] grudnia 2019 r. organ I instancji, na podstawie art. 64 § 2 k.p.a., wezwał inwestora do uzupełnienia w terminie 7 dni wniosku z dnia 16 grudnia 2019 r. o udzielenie pozwolenia na budowę, m.in. poprzez: