Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA - Zofia Flasińska po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 8 lutego 2008 r. sygn. akt II SA/Bd 19/08 o odrzuceniu skargi J. J. na uchwałę Rady Gminy w K. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego postanawia: uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy.
Postanowieniem z dnia 8 lutego 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę wniesioną przez J. J. na uchwałę Rady Gminy w K. z dnia [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego.
Uzasadniając swoje stanowisko Sąd I instancji podniósł, iż pismem z dnia [...] listopada 2007 r. J. J. wezwał, na podstawie art. 101 ust. 1 w związku z art. 101 a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), Radę Gminy w K. do wykonania czynności nakazanych prawem - do podjęcia uchwały w sprawie wygaśnięcia mandatów radnych Gminy w K. W dniu [...] Rada wydała uchwałę, którą odmówiła wykonania wezwania J. J.
Sąd uznał, iż skarga J. J. jest niedopuszczalna bowiem zaskarżona uchwała z dnia [...] nie jest wydana w sprawie z zakresu administracji publicznej a nadto stanowi odpowiedź organu na wezwanie skarżącego do usunięcia naruszenia prawa i ze swej istoty jest niezaskarżalna. Uchwała taka potwierdza jedynie złożenie wezwania przez stronę i wyznacza termin do złożenia skargi na akt lub bezczynność organu, a zatem nie może podlegać kontroli sądu dokonywanej według kryterium legalności.
Od powyższego postanowienia skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego wywiódł J. J. reprezentowany przez pełnomocnika wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu oraz o zasądzenie kosztów postępowania.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania, tj.:
- art. 49 § 1, 57 § 3 i 57 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwana dalej P.p.s.a.), oraz naruszenie prawa materialnego tj.
- art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym poprzez błędną wykładnię pojęcia "sprawa z zakresu administracji publicznej",
- art. 101a ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym poprzez niewłaściwe zastosowanie.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, iż Sąd I instancji ocenę dopuszczalności skargi nieprawidłowo odniósł jedynie do art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Podstawę skargi w niniejszej sprawie stanowił autonomiczny przepis art. 101a ust. 1 powołanej ustawy zaś art. 101 ust. 1 znajduje zastosowanie jedynie odpowiednio. Strona skarżąca wskazała, iż sprawa stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego rady gminy jest sprawą z zakresu administracji publicznej a zatem sprawa należącą do właściwości sądu administracyjnego. Nadto stwierdzenie wygaśnięcia mandatu radnego jest obowiązkiem organu gminy, czynnością nakazaną prawem, o której mowa w art. 101a ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.
Zdaniem skarżącego, Sąd I instancji błędnie odczytał istotę sprawy uznając, iż zaskarżona uchwała dotyczy odmowy usunięcia naruszenia prawa. Podstawa prawna skargi jak i jej treść wskazują, iż jest to skarga na bezczynność, o której mowa w art. 57 § 1 pkt 2 in fine ustawy P.p.s.a. Nadto zdanie pierwsze skargi wskazywać także może na sytuację procesową przewidzianą w art. 57 § 3 ustawy P.p.s.a. W tej sytuacji Sąd I instancji winien był wyjaśnić - w trybie art. 49 ustawy P.p.s.a. - czy w istocie pismo stanowi skargę na uchwałę jak i skargę na bezczynność. Odrzucenie skargi w całości doprowadziło do sytuacji, w której zakres odrzucenia objął także dopuszczalne żądanie nakazania Radzie Gminy podjęcia uchwały o wygaśnięciu mandatu radnego.