Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 15 stycznia 2018 r., sygn. akt II SA/Sz 1424/17 w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi A. B. na postanowienie Zachodniopomorskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Szczecinie z dnia [...] listopada 2017 r., nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela w sprawie zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym postanawia oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 15 stycznia 2018 r., sygn. akt II SA/Sz 1424/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (dalej WSA albo sąd I instancji) odrzucił skargę A. B. (dalej skarżący) na postanowienie Zachodniopomorskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Szczecinie (dalej PWIS) z dnia [...] listopada 2017 r., nr [...], utrzymującego w mocy postanowienie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Koszalinie z dnia [...] października 2017 r., nr [...], o uznaniu za bezzasadne wniesionych przez skarżącego zarzutów co to toczącego się postępowania egzekucyjnego.
W uzasadnieniu WSA zwrócił uwagę na art. 3 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej p.p.s.a.) argumentując, że w aktualnym stanie prawnym nie jest dopuszczalne objęcie kontrolą sądową postanowień wierzyciela, których przedmiotem jest stanowisko co do zgłoszonych zarzutów. Aktualne brzmienie art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. zostało ustalone na podstawie przepisów ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. poz. 658), która weszła w życie 15 sierpnia 2015 r. Postępowanie sądowe w niniejszej sprawie zostało wszczęte skargą wniesioną po tej dacie, dlatego zgodnie z art. 2 ustawy nowelizującej, przepis art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a., stosuje się w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą.
W skardze kasacyjnej A. B., reprezentowany przez adwokata, zaskarżył w całości postanowienie z [...] stycznia 2018 r. zarzucając naruszenie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. w zw. z art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a., poprzez przyjęcie, że nowelizacja z dnia 15 sierpnia 2015 r. znajduje zastosowanie do sprawy w toku i tym samym bezzasadne przyjęcie braku kognicji sądu administracyjnego. Skarżący kasacyjnie wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA, zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz o zwrócenie się z pytaniem do Trybunału Konstytucyjnego co do zgodności z Konstytucją art. 3 § 2 pkt 3 p.p.s.a. z art. 2, 30, 31 ust. 1, 2, 3, art. 45 ust. 1 oraz art. 68 ust. 1, 2 i 3, art. 77 ust. 2 Konstytucji RP. W odpowiedzi na skargę kasacyjną PWIS wniósł o odrzucenie, względnie o oddalenie złożonego środka odwoławczego oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Orzekając w niniejszej sprawie, Naczelny Sąd Administracyjny, z mocy art. 183 § 1 p.p.s.a., ograniczony był zakresem kontroli instancyjnej wyznaczonym treścią zarzutu kasacyjnego. Wobec braku wystąpienia podstaw nieważności postępowania sądowego, podlegających uwzględnieniu z urzędu, rozpoznanie sprawy odbyło się w granicach wytyczonych przez ramy wniesionego środka zaskarżenia. Rozpoznając sprawę w granicach wskazanej podstawy kasacyjnej, wniesiony środek odwoławczy należało oddalić, ponieważ sformułowany w nim zarzut nie okazał się zasadny.