Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Hyla po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. Ż. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 27 lutego 2008 r., sygn. akt II SA/Ke 629/07 w sprawie ze skargi E. Ż. na uchwałę Rady Gminy w Z. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego sołectwa S. postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 27 lutego 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach odrzucił skargę E. Ż. na uchwałę Rady Gminy w Z. z dnia [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego sołectwa S.. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że stosownie do przepisu art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej jako: P.p.s.a.), skargę na akty, o których mowa w art. 52 § 3 i 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a takim aktem jest uchwała Rady Gminy w Z. z dnia [...], wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa. W okolicznościach tej sprawy skarżąca w dniu 9 sierpnia 2007 r. w Urzędzie Pocztowym K. nadała pismo wzywające organ do usunięcia naruszenia prawa. Od tej daty rozpoczął bieg sześćdziesięciodniowy termin do wniesienia skargi na uchwałę Rady Gminy w Z. z dnia [...], który upłynął w dniu 8 października 2007 r. Organ w tym terminie nie udzielił odpowiedzi na wezwanie. Skarżąca wniosła skargę sporządzoną w dniu 19 października 2007 r., a zatem z uchybieniem sześćdziesięciodniowego terminu, o którym mowa w art. 53 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co skutkowało odrzuceniem skargi.
W skardze kasacyjnej skarżąca zarzuciła naruszenie art. 2, art. 21, art. 45, art. 78 i art. 171 Konstytucji RP polegające na pozbawieniu skarżącej możliwości obrony swych praw przez niekonsekwentne i niejednolite interpretowanie przepisów procedury administracyjnej, co miało bezpośredni wpływ na odrzucenie skargi. Ponadto zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisu art. 53 § 2 P.p.s.a. przez jego zastosowanie sprzeczne z art. 101 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) zamiast art. 35 kodeksu postępowania administracyjnego oraz uznanie, że skarga na uchwałę Rady Gminy winna być wniesiona w nieprzekraczalnym terminie 60 dni od daty wniesienia wezwania do usunięcia stanu naruszającego prawo lub interes prawny skarżącej, podczas gdy dotychczasowa praktyka i orzecznictwo NSA uznają za wiążącą interpretację ww. przepisów sprowadzającą się do tezy, iż termin 30- dniowy do wniesienia skargi powinien być liczony od daty, w której organ miał obowiązek ustosunkować się do wniosku o usunięcie stanu niezgodnego z prawem, która to data zgodnie z przepisem art. 35 k.p.a. w przypadku nie udzielenia odpowiedzi na wezwanie była 61 dniem od daty złożenia wezwania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Należy zauważyć, że wniesienie skargi na uchwałę organu gminy, przez osobę, której interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą, jest dopuszczalne po uprzednim bezskuteczny wezwaniu organu gminy do usunięcia naruszenia (art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). O bezskuteczności wezwania można mówić zarówno wtedy, gdy organ nie uwzględnił wezwania (odmówił jego uwzględnienia), jak i wówczas, gdy organ nie zajął w kwestii wezwania do usunięcia naruszenia żadnego stanowiska (milczenie organu). W przypadku wezwania do usunięcia naruszenia uchwałą rady gminy, stanowisko w sprawie wezwania powinna zająć rada gminy, ponieważ tylko ona może zweryfikować uchwałę, której dotyczy wezwanie.