Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Środowiska w przedmiocie odmowy uzupełnienia decyzji dotyczącej odmowy ustalenia odszkodowania
Tezy

Przedmiotem skargi kasacyjnej może być tylko orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego /art. 173 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ i to rozstrzygnięcie zawarte w sentencji, czy to wyroku, czy też postanowienia, a nie akt lub czynność organu administracji publicznej, czy też orzeczenie Sądu, jakie w ocenie strony skarżącej winno być jeszcze zawarte w zaskarżonym orzeczeniu Sądu. Postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym jako sądem II instancji, nie jest co do zasady powtórnym rozpatrzeniem sprawy.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Niewiadomski, Sędziowie NSA Krystyna Borkowska, Maria Czapska-Górnikiewicz (spr), , Protokolant Maria Połowniak, po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. F., Mi. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2005 r. sygn. akt IV SA/Wa 704/04 w sprawie ze skargi M. F. i Mi. F. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] czerwca 2004 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy uzupełnienia decyzji dotyczącej odmowy ustalenia odszkodowania postanawia: odrzucić skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/2

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 stycznia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. F. i Mi. F. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] czerwca 2004r. stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji, którą to decyzją utrzymano w mocy decyzję Wojewody Śląskiego z dnia 18 sierpnia 2003 r. odmawiającą uzupełnienia własnej decyzji z dnia 10 lipca 2003r. o pouczenie o przysługujących środkach odwoławczych od tej decyzji. Wojewoda Śląski decyzją z dnia 10 lipca 2003 r. odmówił ustalenia odszkodowania od Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Krakowie polegającego na odtworzeniu ubezpieczenia brzegu zbiornika T. wraz z ciągiem spacerowym w rejonie Hoteli "O. " w T. przy ul. N.

W ocenie Ministra Środowiska Wojewoda Śląski zasadnie odmówił uzupełnienia własnej decyzji z dnia 10 lipca 2003r, gdyż stosownie do treści art. 107 § 1 kpa zawiera ona niezbędne pouczenie o dopuszczalności wniesienia powództwa do sądu zgodnie z treścią art. 186 ust. 4 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229 z późn. zm.). Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie nakładają na organy administracji publicznej obowiązku wskazywania stronom konkretnego sądu powszechnego, do którego należy wystąpić z powództwem, gdyż zagadnienia te są regulowane przez kodeks postępowania cywilnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpoznający skargę na decyzję Ministra Środowiska stwierdził, iż organ ten wydając zaskarżoną decyzję rażąco naruszył przepis art. 111 k.p.a., skoro rozpoznał niedopuszczalny środek odwoławczy wniesiony przez skarżących na rozstrzygnięcie Wojewody Śląskiego z dnia 18 sierpnia 2003 r., odmawiające uzupełnienia o pouczenie własnej decyzji z dnia 10 lipca 2003 roku., a które błędnie organ nazwał decyzją, gdyż w istocie jest postanowieniem wydanym na podstawie art. 123 k.p.a., od którego nie przysługuje zażalenie.

W tym stanie rzeczy należało w ocenie Sądu zaskarżoną decyzję wyeliminować z obrotu prawnego, jako że jest ona dotknięta kwalifikowaną wadą prawną, o jakiej mowa w art. 156 §1 pkt 2 k.p.a. i dlatego należało stwierdzić jej nieważność, o czym też orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 145 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej zwanej p.p.s.a.

Skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2005 r. wnieśli Mi. F. i M. F. zaskarżając powyższy wyrok "w części dotyczącej pkt I sentencji tegoż wyroku, o ile ogranicza się jedynie do stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Środowiska z dnia 9.06.2005 r., a odmawia stwierdzenia nielegalności wszystkich następnych decyzji po ostatecznej decyzji Wojewody Bielskiego z dnia 29.04.1992 r."

Pełnomocnik skarżących załączając do wniesionej kasacji pełnomocnictwo skarżących upoważniające go do sporządzenia skargi kasacyjnej przedstawił zarzut "naruszenia przepisów postępowania, a szczególności art. 135 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy".

Strona 1/2