Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych "A" S.A./NV z siedzibą w B. oraz "B" Sp. z o.o. z siedzibą w W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 kwietnia 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 254/08 odrzucającego skargi "A" S.A./NV z siedzibą w B. oraz "B" Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...], nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2007 r. odrzucił skargi "A" S.A./NV i "B" Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego. W uzasadnieniu wskazał, że w myśl art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Decyzja Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] została doręczona pełnomocnikowi skarżących w postępowaniu administracyjnym - R. G. - w dniu 25 stycznia 2007 r. Termin na wniesienie skarg upływał zatem 26 lutego 2007 r. Tymczasem skargi nadane zostały dnia 27 lutego 2007 r., co wynika ze stempla pocztowego na kopercie znajdującej się w aktach sprawy. Nie złożono przy tym wniosku o przywrócenie terminu. Sąd I instancji odrzucił zatem skargi w oparciu o art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a., jako wniesione z uchybieniem terminu.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniosły "A" S.A./NV i "B" Sp. z o.o. z siedzibą w W., reprezentowane przez radcę prawnego, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, jak również zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu orzeczeniu pełnomocnik skarżących zarzucił naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.: naruszenie art. 53 § 1 p.p.s.a., poprzez przyjęcie, że skargi zostały wniesione z naruszeniem ustawowego terminu, naruszenie art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. z uwagi na odrzucenie skarg jako wniesionych po terminie, mimo iż de facto złożono je w terminie. Zaskarżoną decyzję doręczono bowiem skarżącym dnia 29 stycznia 2007 r., nie zaś - jak błędnie wynika ze zwrotnych potwierdzeń odbioru - 25 stycznia 2007 r., naruszenie art. 106 § 3 p.p.s.a., poprzez nieprzeprowadzenie z urzędu dowodów uzupełniających z dokumentów, w sytuacji, gdy było to niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości co do daty doręczenia zaskarżonego rozstrzygnięcia. Zdaniem skarżących Sąd I instancji winien był powziąć wątpliwości co do daty doręczenia przesyłki z uwagi na wskazanie przez skarżących w treści skargi odmiennej daty jej doręczenia, jak również niespotykanie krótki termin doręczenia (przesyłka została nadana 23 stycznia 2007 r.) oraz graficzne podobieństwo cyfr 5 i 9, naruszenie art. 163 § 2 i art. 141 § 4 p.p.s.a., poprzez oparcie zaskarżonego postanowienia o błędnie ustalone okoliczności nieodpowiadające stanowi faktycznemu, tj. uznanie, iż zaskarżona decyzja została doręczona 25 stycznia 2007 r., a nie - jak było w rzeczywistości - 29 stycznia 2007 r. W celu ustalenia spornych okoliczności autor skargi kasacyjnej wniósł o przeprowadzenie dowodów z przedłożonych dokumentów (oświadczenie pracownika przyjmującego korespondencję, kopia książki odbiorczej korespondencji), jak również dowodu z dokumentacji Poczty Polskiej, na okoliczność doręczenia skarżącym decyzji z dnia [...]. Stwierdził przy tym, że wskazana na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki data 25 stycznia 2007 r. jest wyłącznie wynikiem omyłki pisarskiej osoby przyjmującej korespondencję.