Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Ożóg po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Powiatu R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 27 lutego 2007 r. sygn. akt II SA/Rz 345/06 w pkt 1 odrzucające skargę, w pkt 2 zwracające stronie skarżącej Powiatowi R. kwotę 200 zł tytułem wpisu uiszczonego po terminie na decyzję Wojewody Podkarpackiego z dnia [...] stycznia 2006 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy nałożenia obowiązku partycypacji w kosztach utrzymania rowów postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 27 lutego 2007 r. w pkt 1 odrzucił skargę Powiatu R., w pkt 2 zwrócił stronie skarżącej kwotę 200 zł tytułem wpisu uiszczonego po terminie w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody Podkarpackiego z dnia [...] stycznia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nałożenia obowiązku partycypacji w kosztach utrzymania rowów. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w niniejszej sprawie skarga stosownie do § 2 ust. 3 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193) podlega wpisowi stałemu w wysokości 300 zł. Skoro zatem strona wnosząca skargę była reprezentowana przez radcę prawnego, a skarga podlegała opłacie stałej, to wobec nieuiszczenia wpisu, należało ją odrzucić na podstawie art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.". W ocenie Sądu omyłkowe wezwanie pełnomocnika skarżącego do uiszczenia wpisu i wniesienie przez niego owej opłaty sądowej w zakreślonym terminie nie niweczy skutku prawego w postaci odrzucenia skargi.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia złożył Powiat R., reprezentowany przez radcę prawnego, zarzucając naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj. § 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że mimo utraty mocy obowiązującej § 5 ust. 2 powołanego rozporządzenia, skarga w niniejszej sprawie została złożona w czasie, kiedy wskazany przepis obowiązywał. Wobec powyższego skarżący miał obowiązek uiścić wpis sądowy dopiero na wezwanie sądu, co zresztą nastąpiło.
Z tych względów autor skargi kasacyjnej wnosi o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 221 p.p.s.a. pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. Jednocześnie § 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi stanowił, że wpis stały od skargi wnoszonej przez adwokata lub radcę prawnego uiszcza się na wezwanie, po przekazaniu skargi sądowi. Wskazany przepis rozporządzenia utracił jednak moc obowiązującą od dnia 17 marca 2006 r. w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 marca 2006 r. sygn. akt SK 11/05 (Dz. U. Nr 45, poz. 322), jako niezgodny z art. 221 p.p.s.a. oraz art. 2 Konstytucji RP.
W niniejszej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie pismem z dnia 9 maja 2006 r. wezwał pełnomocnika strony skarżącej do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi, a następnie odrzucił skargę wywodząc, że fakt omyłkowego wezwania radcy prawnego do wniesienia owej opłaty sądowej nie zmienia okoliczności, iż pełnomocnik wnosząc skargę nie opłacił w sposób należyty tego środka zaskarżenia, do czego był zobligowany w związku z brzmieniem art. 221 p.p.s.a. Wskazać jednak należy, że skarga w niniejszej sprawie została złożona w dniu 6 marca 2006 r., a zatem nie tylko przed wejściem w życie, ale jeszcze przed wydaniem wspomnianego wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Skarżący uiścił wpis na wezwanie Sądu, pomimo, że wezwanie w tym przedmiocie zostało wydane w dniu 9 maja 2006 r., a zatem w czasie kiedy przepis § 5 ust. 2 powołanego rozporządzenia już nie obowiązywał. Stwierdzić zatem należy, że strona skarżąca w momencie składania skargi nie miała obowiązku uiszczenia wpisu bez wezwania, pomimo, iż była reprezentowana przez radcę prawnego, a wpis od skargi w niniejszej sprawie ma charakter wpisu stałego.
W związku z powyższym Sąd I instancji nie był władny odrzucić w niniejszej sprawie skargi na podstawie art. 221 p.p.s.a., ponieważ powołane orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego wywołuje skutki ex nunc, nie obejmując tym samym przypadków, które zaistniały przed jego wejściem w życie.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 182 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.
O kosztach postępowania Naczelny Sąd Administracyjny nie orzekł, ponieważ zgodnie z art. 209 p.p.s.a. o zwrocie kosztów sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, art. 203 i art. 204 p.p.s.a. Zgodnie z powyższą zasadą Naczelny Sąd Administracyjny obowiązany jest rozstrzygać o kosztach postępowania kasacyjnego w orzeczeniu wydanym w wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej od wyroku, natomiast w niniejszej sprawie została rozpoznana skarga kasacyjna od postanowienia o odrzuceniu skargi. W związku z tym stwierdzić należy, że wniosek o zwrot kosztów postępowania, winien rozpoznać Wojewódzki Sąd Administracyjny w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.