Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Alicja Plucińska - Filipowicz po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 6 listopada 2007 r., sygn. akt II SA/Bk 261/07 odrzucające skargę J. B. na uchwałę Rady Narodowej Miasta i Gminy w S. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie ustalenia nazwy ulic postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm./, zwanej dalej "ppsa", postanowieniem z dnia 6 listopada 2007 r., sygn. akt II SA/Bk 261/07, odrzucił, jako niedopuszczalną, skargę J. B. na uchwałę Rady Narodowej Miasta i Gminy w S. z dnia [...], Nr [...], w przedmiocie ustalenia nazwy ulic. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że Rada Miejska w S. nie uwzględniła wniosku J. B. o usunięcie naruszenia prawa, bowiem skarżący zaskarżył uchwałę Rady Narodowej Miasta i Gminy w S. z dnia [...] nr [...] w sprawie ustalenia nazw ulic w mieście S., a więc uchwałę nieistniejącego już w chwili obecnej organu. Wojewódzki Sąd Administracyjny podkreślił przy tym, że przepis art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wszedł w życie z dniem 27 maja 1990 r. z mocy art. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 z późn. zm.) i ma zastosowanie do gmin będących jednostkami samorządu terytorialnego. Przewidziane w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym prawo zaskarżenia do sądu administracyjnego uchwał podjętych przez organ gminy ma zastosowanie tylko do uchwał organów gmin będących jednostkami samorządu terytorialnego, działających od dnia 27 maja 1990 r., czyli od dnia wejścia w życie tej ustawy. Sąd stwierdził, że zaskarżeniu do sądu administracyjnego skargą powszechną podlegają wyłącznie uchwały organów gminy będących jednostkami samorządu gminnego, powołanych na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym i dlatego też odrzucił skargę w sprawie niniejszej, uznając ją za niedopuszczalną. Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie wniósł J. B., reprezentowany przez adwokata, wnosząc o "stwierdzenie nieważności postępowania i uchylenie zaskarżonego postanowienia lub ewentualnie stwierdzenie uprawnienia do wniesienia skargi. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie, skutkujące nieważnością postępowania w myśl art. 183 § 2 pkt 5 ppsa, a to:
- art. 62 pkt 1 ppsa wskutek niekompletności akt,
- art. 106 § 3 ppsa wskutek braku rozpoznania zgłoszonych przez skarżącego wniosków dowodowych w piśmie z dnia 18 października 2007 r.,
- art. 141 § 4 ppsa wskutek braku wskazania czy skarżona uchwała zachowała moc obowiązującą,
- art. 101a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym przez jego niezastosowanie.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 ppsa sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Natomiast w myśl art. 58 § 1 pkt 1 ppsa sąd odrzuca skargę jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny w pełni podziela stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku wyrażone w zaskarżonym postanowieniu, iż przewidziane w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) prawo zaskarżenia do sądu administracyjnego uchwał podjętych przez organ gminy ma zastosowanie do uchwał organów gmin będących jednostkami samorządu terytorialnego, działających od dnia 27 maja 1990 r., czyli od dnia wejścia w życie ustawy o samorządzie gminnym. Prawidłowo zatem Sąd I instancji uznał, że zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlegają wyłącznie uchwały organów gminy będących jednostkami samorządu gminnego, powołanych na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, co oznacza, że odrzucenie, jako niedopuszczalnej, skargi w niniejszej sprawie było zasadne.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 184 w związku z art. 182 § 1 ppsa, orzeczono jak w sentencji.